Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος συμμετοχής στα τμήματα μάθησης του Κέντρου Διά Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.) Δήμου Σαμοθράκης

Δ Ε Λ Τ Ι Ο   Τ Υ Π Ο Υ

Θέμα: Πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος συμμετοχής στα τμήματα μάθησης του Κέντρου Διά Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.) Δήμου Σαμοθράκης

Ενημερώνουμε κάθε ενδιαφερόμενο/η ότι ο Δήμος Σαμοθράκης, το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (διά της Γενικής Γραμματείας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Διά Βίου Μάθησης) και το Ίδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης συνεχίζουν επιτυχώς τη λειτουργία του Κ.Δ.Β.Μ. του Δήμου Σαμοθράκης στο οποίο θα υλοποιηθούν προγράμματα Γενικής Εκπαίδευσης Ενηλίκων με εκπαιδευτικές δράσεις Εθνικής και Τοπικής Εμβέλειας.

Στο Κ.Δ.Β.Μ. του Δήμου Σαμοθράκης μπορούν να δημιουργηθούν τμήματα για τα ακόλουθα προγράμματα:

Α/Α	ΤΙΤΛΟΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ	ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΣΕ ΩΡΕΣ
1	Επεξεργασία Κειμένου – Διαδίκτυο (Ι)	50
2	Υπολογιστικά Φύλλα – Παρουσιάσεις (ΙΙ)	50
3	Βάσεις Δεδομένων – Εξειδικευμένα θέματα (ΙΙΙ)	50
4	Διαδικτυακά εργαλεία και υπηρεσίες στην καθημερινή ζωή	25
5	Σύγχρονη οικογένεια	50
6	Συμβουλευτική σε εξειδικευμένα θέματα	25

Τα προσφερόμενα προγράμματα μπορούν να παρακολουθήσουν ενήλικες ανεξαρτήτως χώρας καταγωγής, ηλικίας και μόρφωσης, καθώς και μέλη ευάλωτων κοινωνικά ομάδων. Για την ένταξη των ενδιαφερομένων στα τμήματα απαιτείται η συμπλήρωση σχετικής αίτησης με επίδειξη του δελτίου αστυνομικής ταυτότητας ή του διαβατηρίου του υποψήφιου.

Το έργο συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση»

Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής απευθυνθείτε στο Κέντρο Κοινότητας Σαμοθράκης: 

Τηλ. :2551098097 (οι αιτήσεις γίνονται δεκτές μέχρι και 4/12/2019).

Ταχ. Διεύθυνση: Κέντρο Κοινότητας Δήμου Σαμοθράκης Χώρα Σαμοθράκης τ.κ.68002

Email: kks@samothraki.gr - Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. 

ΚΔΒΜ Δήμου Σαμοθράκης, 25/11/ 2019

Εθελοντική Αιμοδοσία Σαββάτου στο Δημαρχείο Αλεξανδρούπολης

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΑΙΜΟΔΟΤΩΝ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ        

Φοιτητές Εξ’ Αίματος Θράκης   

eaa1988@otenet.gr  exaimatosfoitites@gmail.com

Πλ. Ηρώων Πολυτεχνείου  τηλ. 25510-20478 φαξ. 25510-26646   

www.posea.gr  www.eom.gr

22/11/2019

Εθελοντική Αιμοδοσία Σαββάτου

στο Δημαρχείο Αλεξανδρούπολης

πολύτιμο δώρο ζωής

για τους πολυμεταγγιζόμενους χρόνια πάσχοντες!

Θαλασσαιμικούς, Λευχαιμικούς, Καρκινοπαθείς.   

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ θερμά τους Εθελοντές Αιμοδότες που προσφέρουν αίμα στην Αιμοδοσία του Σαββάτου

στο Δημαρχείο Αλεξανδρούπολης!

«Οι ανάγκες της χώρας σε αίμα μόνο για τους ασθενείς με Μεσογειακή Αναιμία είναι περίπου 170.000 μονάδες αίματος τον χρόνο.

Στην χώρα μας συλλέγουμε περίπου 580.000 μονάδες αίματος τον χρόνο. α) από κατευθυνόμενους αιμοδότες 65%

και β) από Εθελοντές Αιμοδότες περίπου το 35%

Ενημερωτικά αναφέρουμε ότι, από τον Παγκόσμιο Ερυθρό Σταυρό με έδρα την Ελβετία, προμηθεύεται η χώρα μας κάθε  χρόνο 25.000 με 30.000 μονάδες αίματος, με κόστος 4.000.000 ευρώ, που αφορούν τα έξοδα μεταφοράς και ελέγχου των αιμάτων

Εθελοντική προσφορά Αίματος είναι κοινωνικό χρέος

προς τους χρόνια πάσχοντες,

είναι όμως και προσωπική μας υπόσχεση

η Τακτική Εθελοντική Αιμοδοσία

προς τον άγνωστο συνάνθρωπο, πριν μας το ζητήσουν.

Αιμοδοσία στο Π.Γ.Ν. Αλεξανδρούπολης

Για αυτούς που επιθυμούν να αιμοδοτήσουν τώρα, μπορούν να επισκεφθούν την υπηρεσία Αιμοδοσίας στο Π.Γ.Ν. Αλεξανδρούπολης όλη την εβδομάδα,

-καθημερινά πρωί 08:30 ως 14:30

–απόγευμα Τετάρτης και Σαββάτου 17:30 ως 20:30,

Κυριακές και Αργίες, πρωί 08:30 ως 14:30

και απόγευμα 17:30 ως 20:30 

δώσε αίμα! χάρισε ζωή σ΄ ένα Λευχαιμικό παιδί!

Ιστορίες της Θάλασσας

-Τράβα ανοιχτά στο πέλαγος να πάρουμε ανάσα…φώναξε ο Φάνης κάτω απ΄την κουβέρτα.

Κοίταξα πίσω στην πρύμη μας το Ντακάρ. Θολούρα, σκόνη, οχλοβοή, μούχλα…Η μυρουδιά της σαπίλας έφτανε ως τη γέφυρα…

-Τι ζητάω μέσα εκεί…χίλιες φορές το πέλαγος…
Στο μυαλό μου γυρνούσαν ακόμα οι εικόνες απ΄τον γάμο…ο Πιέρ…η Μαρί-ε-Ρόζ…ο Κλέων με το σμόκιν..
-Μια μεγάλη καλάδα θα βάλω εκεί στην τραγάνα και θα σαλπάρω το πρωί...κοιμηθείτε όλοι. Να το ξέρεις…αύριο θάναι δύσκολη μέρα θα δουλέψουμε στα ρέζικα*(ξερες)…είπα τον Φάνη…
-Να σου κάνω κάτι να φας;
-Όχι δεν θέλω τίποτα…μόνο κάτι να πιω..
Μούφερε τον μαστραπά γεμάτο μ΄ένα κρασί άσπρο απ΄την Ελλάδα…Παριανό… τάστειλε ο καπταν Κυριαζής μ΄έναν μαύρο…δώδεκα μπουκάλια σε ένα κουτί από ψάρια…
Καλάραμε πάνω στον “πάγκο”…εκατόν είκοσι οργιές…Αριστερά μας…άπατα…χίλιες οργιές και βάλε…Κοίταξα το πέλαγος γύρα γύρα στο σκοτάδι. Ψυχή πουθενά σ΄όλο τον Ατλαντικό….
-Μοναχοβάπορο θα είμαστε πάλι απόψε…είπα μέσα μου.
Παρέα το ραδιοτηλέφωνο που…βράζανε ολη την νύχτα τα Ελληνικά βαπόρια. Λέγανε…λέγανε για τα παιδιά τους, λέγανε για τα ψάρια…έλεγε ο καπταν Βαγγέλης ότι ίσως σήμερα-αύριο γεννάει η κόρη του κι αυτός είναι καλαρισμένος*(ψάρευε) στον ωκεανό…Κουβέντες πίκρας…
-Να ξεμπαρκάρεις καπταν Βαγγέλη…να πας να δεις το εγγόνι σου…
-Ναι…ναι θα ξεμπαρκάρω καπταν Μιχάλη…Τον άλλον μήνα...τον άλλον μήνα θα ξεμπαρκάρω…
Το “Ντέλια” και το “Αργώ” δίνανε ραντεβού στο Φρι Τάουν να πάρουνε πετρέλαια…Γέλαγε ο καπταν Στέφος και έλεγε στο “Ankor” να ανταμώσουν σ΄εκείνο το μπάρ με τις καλές πουτάνες…Το σουξέ του “Ankor” ήταν η Ραφαέλλα μια πουτάνα πορτουγέζα…νάνος…με το σκιστό φορεματάκι της και το μπουτάκι απ έξω…
Ένας γλάρος όλη την νύχτα πίσω στα απόνερα, μια στις μπάντες μια στην πλώρη. Σαν να ήθελε να μου δείχνει την ρότα μου μέσα στο σκοτάδι. Τον παρακολουθώ…κάθησε δυο φορές στο δεξί καπόνι…χτυπούσε με την γκάγκα του την μπαστέκα.
-Τι τον κοιτάς…φώναξε ο Φάνης. Ψόφιος απ την πείνα είναι…εσένα περιμένει να σαλπάρεις για να φάει…
Θάταν τρείς το ξημέρωμα…άκουσα στο ραδιοτηλέφωνο την φωνή το καπταν Κλέων…Είχα ένα ραδιοτηλέφωνο μόνο για το κανάλι της Gold Fisher…για να τον ακούω που μιλούσε με τους καπεταναίους του και τους μηχανικούς του…στα Γαλλικά και στα Ισπανικά. Δεν καταλάβαινα σχεδόν τίποτα. Ύστερα τον ρωτούσα…Τι τους είπες καπταν Κλέων;…Περίμενε περίμενε…θα στα πω όλα…
-Εεε…Βόρειε απ΄τα πέλαγα…μ΄ακούς;
-Έλα καπταν Κλέων σ΄ακούω…
-Καλησπέρα…καλημέρα…πως τα πάει το καπετανάκι μου..αντέχεις;
-Καλημέρα καλημέρα…χα χα…αντέχω ακόμα…καπταν Κλέων τέτοια ώρα στο γραφείο; Πότε κοιμάσαι;
-Χα χα…πώς να κοιμηθώ… ογδόντα βαπόρια έχω στο πέλαγος…Μαθαίνω ότι πάλι δουλεύεις μακριά απ τα βαπόρια...ρε δεν ακούς ποτέ αυτά που λέω;
-Τα ακούω καπταν Κλέων τα΄ακούω αλλά καλάραμε εδώ ανοιχτά στο Νιανίγκ και παίρνουμε καλά ψάρια…
-Μωρέ το ξέρω που είσαι…το ξέρω. Το πρωί στέλνω δυο δικά μου βαπόρια να καλάρουν*(να ψαρέψουν) πίσω σου. Στο είπα χίλιες φορές…ποτέ δεν μ΄ακους…ποτέ μόνος στο ωκεανό…Τέλος πάντων πότε γυρνάς;
-Την Παρασκευή…
-Οκ…καλή δουλειά και να προσέχεις…κι όπως σου είπα…κοντά στα βαπόρια…
-Οκ καπταν Κλέων…θα προσέχω…καλημέρα….
Την Παρασκευή το βράδυ πέσαμε δίπλα να δέσουμε.
Ούτε που κατάλαβα πως πέρασε μια βδομάδα…όλες οι μέρες…ίδιες. Τιγκάρανε τα ψυγεία ψάρια. Ψάρια πρώτα όλα…δεν είχαμε χώρο για δευτερότριτα…Τα δευτερότριτα στην θάλασσα…τα τρώγανε οι σκύλοι*(καρχαρίες) και οι γλάροι…
Απ τα σκοτάδια του λιμανιού ξεπρόβαλε η κάντιλακ του Κλέων. Το αραπάκι ο Σέσε ο οδηγός του βγήκε βιαστικός…ανήσυχος. Μου έκανε νεύμα να κατέβω.
-Τι τρέχει ρε Σέσε;
Έβγαλε ένα χαρτί απ την τσέπη του και το διάβασε στα Ελληνικά…
-Πατρόν* (αφεντικό) είπε έρτεις σπίτι μαζί τώρα…
-Δεν μπορώ ρε…πες του…είμαι πολύ κουρασμένος…”μποκού φατιγιέ ρε…κομπρί;” κατάλαβες;
-Ουί…σε πάω εγκώ σπίτι μαζί τώρα…τουτ σουίτ*(αμέσως)…
Θα μάθεις Ελληνικά του είχε πει ο καπταν Κλέων…αλλιώς θα σ΄απολύσω…κι ο Σέσε ο δόλιος προσπαθούσε…
Στο δρόμο για το σπίτι ο Σέσε μούσκασε τον λόγο…
-Καπταν Κλέων…ήπιε “μαύρο”…μαύρο Λιμπάν*…κλαίει…τέλει πας σπίτι…. (χασίσι που το καλλιεργούν Λιβανέζοι στην Σενεγάλη και στο Μάλι βαθειά μέσα στην ζούγκλα.Τριάντα χιλιάδες Λιβανέζοι στο Ντακάρ…εμπόροι κόκας και νταβατζίδες. Όλα τα μπαρ και οι πουτάνες στα χέρια τους)
-Τι ; Ήπιε μαύρο; Γιατί;
-Ντεν ξέρει πατρόν*(αφεντικό)…κλαίει…τέλει εσένα…
Μπήκα στο σπίτι του αλαφιασμένος. Το σαλόνι…ένας μεγάλος χώρος που στο κέντρο δέσποζε μια ξυλόγλυπτη πιρόγα δυο τρία μέτρα με οκτώ κωπηλάτες από μαύρο μπάομπαμπ*(έβενος). Θάταν και τρακόσια κιλά…λογάριαζα. Το μπάομπαμπ σαν ξύλο δεν επιπλέει …πάει στον πάτο σαν μάρμαρο…Στους τοίχους άλλα ξυλόγλυπτα με γαζέλες ελέφαντες και λιοντάρια.Φωτογραφίες παντού…διάσπαρτες… ο Κλέων νέος με βαπόρια μαύρους και ψάρια…Όλα τα έπιπλα ξυλόγλυπτα…έργα τέχνης απ το Καζαμάνς και το Κάπο Βέρντε…
Ο καπταν Κλέων στον καναπέ ξαπλωμένος στο πλάι..δίπλα του ένα εξάγωνο τραπεζάκι σκαλιστό με φιλντισένια στολίσματα…κι επάνω του ένας λουλάς που κάπνιζε…Ο λουλάς σκαλιστός από ελεφαντόδοντο στολισμένος με χάντρες και δαχτυλίδια από χρυσό…Φορούσε μια γαλάζια μπούμπου* Τουαρέγκ (κελεμπία της παράξενης “γαλάζιας” φυλής της Σαχάρας) με χρυσαφιά κεντήματα. Τα μάτια του ήταν κλειστά…
Μισάνοιξε τα μάτια του…
-Κάτσε εδώ κοντά μου…κάτσε δίπλα μου…ψιθύρισε…
-Καπταν Κλέων μ΄όλο μου το σεβασμό…αλλά αυτό γιατί το πίνεις…θα σε σκοτώσει…
Μιλούσε αργά….η φωνή του ίσα που έβγαινε…
-Σαράντα χρόνια το πίνω…Το μαύρο*(χασίσι) δεν σκότωσε κανέναν…τα άσπρα*(κόκα-ηρωίνη ) σκοτώνουν τους νέους..Μόνο που το “μαύρο” κάνει την χαρά δυο φορές χαρά…όμως την λύπη...δέκα φορές λύπη…Εσύ όμως μην το πιείς ποτέ…δεν έχεις λόγο…
-Εσύ τι λόγο έχεις καπταν Κλέων;
-Έχω…Έχω τριάντα χρόνια έχω εδώ στο Ντακάρ και στην πατρίδα δεν έχω πάει ποτέ…ντρέπομαι που το λέω…Έκανα πολλά λεφτά όμως οικογένεια δεν έκανα ποτέ…ήταν όλες πουτάνες…Μια πουτάνα θάχα δίπλα μου στην ζωή μου γιατί αυτό μου άξιζε…όμως ξέφυγα…Μόνο την Μαρί Ροζ έχω την κόρη μου…που κι αυτή δεν έρχεται να με δει…έχει δουλειές λέει…κι εσένα που μ εκνευρίζεις με τις μαλακίες σου…δεν έχω κανέναν άλλον…
-Έχεις καπταν Κλέων…έχεις εκατόν σαράντα πληρώματα που πίνουν νερό στο όνομά σου κι όλους τους μαύρους που σε λατρεύουν…
-Ναι…ναι το ξέρω...όμως παιδιά μου έχω μόνο την Μαρί Ρόζ και σένα…
Βούρκωσα..μούρθαν δάκρυα ήθελα να τον αγκαλιάσω να τον σφίξω..όμως ο καπταν Κλέων ήταν άντρας σέρτης…απρόσιτος…άντρας βαρύς, δύσκολος δεν σήκωνε κάτι τέτοια…
Τράβηξε μια ρουφιξιά κι έκλεισε τα μάτια του. Μέσα στο παραλήρημά του είπε κάτι…δεν κατάλαβα…Μετά τον έπιασε ένας βήχας για ώρα πολύ…
-Απ τα κωλοτσίγαρα είναι…μουρμούρισε…
Έβηξε..είπε κάτι βρισιές στ αράπικα...καθάρισε την φωνή του και με ρώτησε βραχνά…
-Στην πατρίδα πότε πας;
-Τον άλλον μήνα καπταν Κλέων…αν δεν στραβώσει κάτι…
-Έχω ένα γράμμα κλειστό…να της πας…Να της το δώσεις στα χέρια της…
-Ποια καπταν Κλέων;
-Θα σου πω…θα σου πω όταν θάρθει η ώρα…Τόγραψα πριν τρείς μέρες πριν τρείς μήνες…τρία χρόνια…δεν θυμάμαι..Να της το πας στα χέρια της…Δεν θυμάμαι το πρόσωπό της…το χάνω…ήταν όμορφη. Ίσως είναι όμορφη ακόμα…Ακούς ρε αυτά που λέω;
-Τ΄ακούω καπταν Κλέων…τα ακούω…θα της το δώσω στα χέρια της…
Ίσως ήταν ο λόγος που δεν γύρισε ποτέ στην πατρίδα…σκεφτόμουν. Δεν τόλμησα ποτέ να τον ρωτήσω…Μου είχε ξαναπεί κι άλλη φορά γι αυτό το γράμμα…αλλά ως εκεί….”Θα σου πω…θα σου πω όταν θάρθει η ώρα”…έλεγε…
Έκλεισε τα μάτια του και χάθηκε για πολύ ώρα.Έβαλα ένα πιοτό να πιω και κάθισα πιο κοντά να τον ακούω…Δεν ήθελα να βλέπω αυτόν τον λεβεντόγερο μαστουρωμένο…με τα πόδια μαζεμένα μέσα στην κελεμπία του…
Άρχισε πάλι το παραλήρημα…με τα μάτια κλειστά..
-Βλέπεις το άσπρο βαπόρι στην μπάντα μας; Εκατό μέτρα βαπόρι και βάλε…Που βρέθηκε τόσο σίδερο να πλέκει στον ωκεανό…Κινέζος είναι...Κινέζοι ψαράδες...σιγά...πόσοι είναι διακόσοι πεντακόσιοι χίλιοι…δεν μπορώ να τους μετρήσω…χωριάτες είναι απ τα ρυζοχώραφα που τους κάνανε ψαράδες…Το βλέπεις ρε;
-Το βλέπω καπταν Κλέων το βλέπω…
-Ψαράδες είμαστε εμείς οι Έλληνες…το λένε όλοι σ΄όλο τον Ατλαντικό…Ούτε οι Γάλλοι ούτε οι Σπανιόλοι…εμείς οι Έλληνες…
-Καπταν Κλέων…θαρρώ τα παραλές…
-Τα παραλέω; Είσαι καινούργιος στον Ατλαντικό…έχεις πολλά να μάθεις…θα δεις…Να το ξέρεις…τρίζει ο Ατλαντικός όταν ψαρεύουν οι Έλληνες καπεταναίοι…Εγώ το ξέρω…κρατώ μπουλέτα*(λογαριασμό) απ τα ψάρια…απ όλα τα βαπόρια…ξέρω τι λέω…Πες μου τώρα για την πατρίδα…πες μου για τον Ματζάρη τον καπταν Καρδαμήλα τον Αρμουτίδη…πες μου για τους φίλους μου…τι κάνουν;
-Καλά είνα καπταν Κλέων…είναι καλά…Τους λέω για σένα και καμαρώνουν…Τους λέω ότι είσαι αρχιμηχανικός σε εκατόν σαράντα βαπόρια εδώ στο Ντακάρ…τους λέω ότι η πιο μεγάλη Γαλλική εταιρία έχει αρχιμηχανικό Έλληνα…και κλαίνε…
Τον είδα σαν να δάκρυσε λίγο…γύρισε αλλού και σκούπισε τα μάτια του κρυφά να μην τον δω…
-Ξέρεις…πριν σαράντα χρόνια έκανα μηχανικός στα καίκια τους…
-Το ξέρω καπταν Κλέων…το ξέρω…
Ύστερα έκλεισε τα μάτια του…χάθηκε σ΄ένα ύπνο βαθύ…
Ήρθε ο Σέσε πατώντας στις μύτες…
-Σε πάω σπίτι αφεντικό;
-Όχι…δεν τον αφήνω απόψε…θα κοιμηθώ εδώ. Στρώσε μου μέσα…

Dimitris Simsirikis

Επίσκεψη στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Πυθίου

Ο "ένδοξος" σιδηροδρομικός σταθμός του ΠΥΘΙΟΥ όπως κατάντησε σήμερα!

Ο σταθμός αυτός ήταν κομβικός και σε πανελλαδική σπουδαιότητα ο 2ος μετά τον σταθμό της Θεσσαλονίκης. Εξυπηρετούσε τις διασταυρώσεις των τρένων Ελλάδας - Τουρκίας και Βουλγαρίας. Είχε τελωνείο, Τουρκικό Προξενείο και ισχυρές Ελληνικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις. Ο σταθμός αυτός ήταν ο τελευταίος και ο μοναδικός σταθμός της Ελλάδας πριν την Τουρκία (και αργότερα πριν την Βουλγαρία) και με τεράστια σπουδαιότητα τόσο για εκείνη την εποχή όσο και αργότερα, αφού ήταν ο τελευταίος σταθμός της Ευρώπης πριν την Ασία. Η σιδηροδρομική γραμμή που σύνδεσε την Ευρώπη με την Τουρκία ήταν στρατηγική επιδίωξη της Τουρκίας προκειμένου να κάνει άνοιγμα προς την Ευρώπη και για την πραγματοποίησή της χρηματοδοτήθηκε από αυτήν. Ο Σταθμός του Πυθίου ήταν ο τελευταίος Ευρωπαϊκός σταθμός πριν την "Ανατολή" και το πολυτελές τρένο το "Οριάντ Εξπρές", ήταν το επιβατικό τρένο που συνέδεε το Παρίσι με την Κωνσταντινούπολη.
*** Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι από πρόσφατο ταξίδι μας με τον αδελφό μου και τις συζύγους μας (προσκύνημα θα έλεγα) σ΄αυτόν τον σταθμό, που εγώ είχα κυρίως παιδικές αναμνήσεις και ο αδελφός μου και επαγγελματικές αφού το σόι μας είναι σιδηροδρομικοί εξ αρχής (οι δυο παππούδες μας ο πατέρας μας και τέλος ο αδελφός μου). Η συγκίνησή μας ήταν πολύ μεγάλη και γιατί θυμηθήκαμε, αλλά και γιατί οι εικόνες που συναντήσαμε ήταν απαράδεκτες και καταθλιπτικές!!!

Προσοχή στο Ταχυδρομείο και στην "Τράπεζα - Ταμιευτήριο" που βλέπετε στις φωτο δεν μπορείτε να εξυπηρετηθείτε είναι κλειστά, δεν λειτουργούν. Επίσης δεν ισχύουν τα δρομολόγια της 1ης φωτο !!!

Οδηγός για τα άγρια χόρτα του ελληνικού βουνού

Τα βουνά της Ελλάδας είναι γεμάτα πράσινο και πολύχρωμες εκτάσεις λουλουδιών. Από τα παλιά χρόνια οι κάτοικοι εμπιστεύονταν τα χόρτα του βουνού άλλοτε για βρώση και άλλοτε για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Είναι μια όμορφη και υγιεινή δραστηριότητα που μπορούμε να ακολουθήσουμε και εμείς! Παρακάτω ακολουθεί ένας μικρός οδηγός των πιο συνηθισμένων φαγώσιμων χόρτων!

1. Πικραλίδα

Ταυτότητα: Πολυετές αυτοφυές φυτό, φτάνει τα 25 εκατοστά ύψος. Η πικραλίδα βρίσκεται ριζωμένη συνήθως σε χωράφια ως ζιζάνιο ή σε ακαλλιέργητους τόπους. Η ρίζα και τα φύλλα της καταπολεμούν την πέτρα στη χολή. Επίσης είναι διουρητική, χωρίς όμως να μειώνει το κάλιο από τον οργανισμό.
Εποχή: Από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη.
Στην κουζίνα μας: Ωμή σε σαλάτες ή βραστά. Τα φύλλα της τα βάζουμε και σε λαχανόπιτες.

2. Γλιστρίδα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Φημίζεται για τη βιταμίνη C και το σίδηρο που περιέχει. Ο λαός λέει πως αν βάλεις λίγα φύλλα γλιστρίδας κάτω από τη γλώσσα σου, ξεδιψάς (ίσως έτσι βγήκε και η φράση για τον πολυλογά, επειδή νιώθοντας ανακουφισμένος από δίψα, ξεκινά ασταμάτητο μονόλογο)!
Εποχή: Από αρχές του καλοκαιριού μέχρι το φθινόπωρο.
Στην κουζίνα μας: Τρώγεται ωμή σε σαλάτα και μπορεί να αντικαταστήσει τα μαρούλια σαν πράσινο λαχανικό.

3. Πικροράδικα

Ταυτότητα: Πολυετή φυτά που φτάνουν το 1 μέτρο. Τα συναντάμε σχεδόν παντού σε χωράφια αφρόντιστα και ακαλλιέργητα.
Εποχή: Από το φθινόπωρο με τα πρωτοβρόχια έως το τέλος της άνοιξης.
Στην κουζίνα μας: Βραστά με λαδολέμονο ή μαγειρεμένα με κρέας.

4. Γαϊδουράγκαθο – σίλυβο

Ταυτότητα: Διετές αυτοφυές, ακανθώδες φυτό που φθάνει το 1,5 μέτρο ύψος. Τα πράσινα φύλλα του διαφέρουν από τις άσπρες γραμμές. Ευδοκιμεί κοντά σε χερσότοπους.
Εποχή: Φθινόπωρο και χειμώνα (αντέχει μέχρι και τους -15 βαθμούς Κελσίου).
Στην κουζίνα μας: Εάν αφαιρέσουμε τα αγκάθια του, μπορούμε να μαγειρέψουμε τη ρίζα και τα φρέσκα φύλλα του, που θυμίζουν σπανάκι.

5. Ραπανίδα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Εξαπλώνεται σαν ζιζάνιο σε διάφορους τόπους. Ξεχωρίζει για τα μακριά, πράσινα φύλλα της.
Εποχή: Από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη.
Στην κουζίνα μας: Πολύ νόστιμα χόρτα βραστά ως σαλάτα με λαδόξυδο.

6. Περδικονύχι

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60 εκατοστά. Το συναντάμε σε μεγάλη ποσότητα στα ελληνικά βουνά, αλλά και σε χωράφια.
Εποχή: Από το χειμώνα μέχρι την άνοιξη, προτού ανθίσει.
Στην κουζίνα μας: Το περδικονύχι το χρησιμοποιούμε σε ομελέτες και σε διάφορες πίτες.

7. Καυκαλήθρα

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 20 εκατοστά. Είναι γνωστή και ως καυκαλίδα, μοσκάκι, αγριοκουτσουνάδα, μερουλήθρα, και μοσχολάχανο. Το άρωμά της είναι έντονο γεμάτο φρεσκάδα.
Εποχή: Από το χειμώνα μέχρι την άνοιξη, προτού ανθίσει.
Στην κουζίνα μας: Εκτός από τις πίτες, χρησιμοποιείται ως μυρωδικό σε φασολάδες.

8. Οξαλίδα

Ταυτότητα: Ποώδες φυτό με κίτρινα άνθη. Η οξαλίδα χρησιμοποιείται ως υποκατάστατου του αλατιού και του ξυδιού, όμως σε μεγάλες ποσότητες ενδέχεται να είναι δηλητηριώδης.
Εποχή: Σχεδόν όλες τις εποχές, τη συναντάμε παντού, γιατί εξαπλώνεται πολύ εύκολα.
Στην κουζίνα μας: Τη χρησιμοποιούμε σε σούπες, σε σάλτσες και σε χορτόπιτες σε προσεκτικές, μικρές ποσότητες, για να δώσει μια ξινή γεύση.

9. Ρόκα – Αζούματο

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 60-80 εκατοστά. Μαζεύει τις μέλισσες με τα άνθη της, που είναι μακριά και λευκά.
Εποχή: Ανθίζει από άνοιξη μέχρι και το καλοκαίρι.
Στην κουζίνα μας: Κόβουμε συχνά τα φύλλα της για να εμποδίσουμε την ανθοφορία. Τρώγεται σκέτη σαν ξιδάτη σαλάτα ή με μαρούλι, λάχανο, ντομάτα.

10. Σινάπι – Βρούβες

Ταυτότητα: Ετήσιο φυτό που φτάνει τα 80 εκατοστά. Στην Ελλάδα το συναντούμε πολύ συχνά, κάτι που δικαιολογεί τη φράση «πάμε για βρούβες»! Οι αλεσμένοι σπόροι του χρησιμεύουν στην Παρασκευή μουστάρδας.
Εποχή: Μαζεύονται τα φύλλα το φθινόπωρο έως την άνοιξη.
Στην κουζίνα μας: Τα φρέσκα τρυφερά φύλλα τους τρώγονται βραστά μόνα τους ή με άλλα χόρτα και χρησιμοποιούνται με άλλα χόρτα σε χορτόπιτες.

Βάσω Φατούρου
Φωτό από: ftiaxno.gr

http://www.tsemperlidou.gr/

Ιστορίες της θάλασσας - Σιμσιρίκης Δημήτρης

Κάτω στην κουβέρτα δυο μάγκες Πειραιώτες κατέβαζαν μερικούς καλόβολους Άγιους. Ο Κυριαζής τους άκουσε κι αγρίεψε, μπαρούτιασε…τάβαλε με τον λοστρόμο του.
-Λοστρόμε...πες τους να σκάσουν, όποιος ξανακατεβάσει Άγιο θα τονε κρεμάσω στο παλάγκο το μαγγιώρο...Να κατέβει ο ουρανός να μας πνίξει θέλουν μωρέ ;
Πάνω στη γέφυρα, έκανε τιμόνι ο ανεψιός του, ο Νάσος, εικοσάχρονο μουτσάκι, πρωτόμπαρκο.
Ένα χρόνο τώρα τον μάθαινε να καπετανεύει. Τον προόριζε για καπετάνιο. Δούλευε και στην κουβέρτα, και στη γέφυρα. Έπρεπε να μάθει να ντανιάζει*(στοιβιάζει) ψάρια, και να δουλεύει και το κουμπάσο*(διαβήτης) στους χάρτες. Έπρεπε να μάθει το βαπόρι από την καρένα ως τον βαρδάρη* (το σύρμα που κρατάει την κορυφή στα άλμπουρα). Να μάθει τον πάτο του Ωκεανού, που είναι η φυκίαδα που η λάσπη που είναι η τραγάνα, και που τα ρέζικα* (ξέρες), να μάθει τα σχοινιά τις τράτες, τους καιρούς ,τα ρέματα. Έπρεπε να μάθει τα Σπανιόλικα γιατί αυτή είναι η γλώσσα των καπεταναίων στον Ατλαντικό.
Έπρεπε να μάθει, που να καλάρει* (να ψαρέψει) τον Δεκέμβρη, και που τον Μάρτη. Κάθε μήνα σ΄άλλο πλάτος. Έπρεπε να τα μάθει όλα. Είχε ένα τετράδιο, και έγραφε, έγραφε.
Σε πέντε-έξη χρόνια, ίσως να ανέβαινε στη γέφυρα “δεύτερος”. Είχε το όνειρό του, κάποια μέρα, θα είχε δικό του βαπόρι. Το είχε βάλει σκοπό.
Θα τόχε βαμμένο μαύρο, με κόκκινα ζωνάρια, στην ίσαλο και στο κρουζέτο, με πράσινη μουράβια* (υφαλόχρωμα), πάνω απ΄το νερό. Είχε βρει και το όνομα, θα τόλεγε “Gringo”. Θα ζωγράφιζε στη μάσκα του, τα δόντια του καρχαρία. Θάκανε πλήρωμα απ΄τα Βάτικα, το χωριό του. Θα έβγαινε στα λιμάνια, και θα έτριζε η γη. Θα ήταν ο Θεός και μετά αυτός.
Η φωνή του καπταν Κυριαζή του έκοψε τα όνειρα .Ακούστηκε σαν βροντή.
-Το τιμόνι σου αργά πάνω στον Γαρμπή. Να μας βρει ο καιρός τραβέρσο* (πάνω στον καιρό). Τα μάτια σου στα καπόνια. Πρόσεχε την τράτα σου πίσω. Μη μας κουμπαρντίσουν* (τουμπάρουν) οι πόρτες. Το τιμόνι σου, αργά. Μη κοιτάς τους γλάρους. Σε λίγο θα βαθύνουμε. Θα πέσουμε διακόσιες οργιές. Μόλα τρία σημάδια* (150 οργιές σύρματα). Τα μάτια σου στο σκαντάγιο’* (βυθόμετρο) και στα εργαλεία.
-Ναι καπετάνιε, θα κάνω μόλα τρία σημάδια.
Ο Νάσος έτρεμε. Κρατούσε το τιμόνι, και πίσω του τραβούσε “εργαλεία” στον πάτο της θάλασσας, που κάνανε εκατομμύρια. Τα μάτια του καίγανε, έβλεπαν το βαθύμετρο, το στροφόμετρο, τα απόνερα, και το μπουρίνι που ερχόταν. Άστραψε πάλι απ΄τον Γαρμπή. Τα χέρια του ίδρωναν πάνω στις καβίλιες του τιμονιού. Έδωσε λίγες στροφές στη μηχανή, να μην γιαλαμώσει* (σκάψει) η τράτα στη στροφή.
Ο καπταν-Κυριαζής το είδε με την άκρη του ματιού του, χαμογέλασε κρυφά, και είπε μέσα του.
-Μαθαίνει γρήγορα το τσογλάνι, θα γίνει καπετανάκι.
Δεν του είπε τίποτα, άνοιξε την πόρτα κι έφυγε. Τον άφησε στη γέφυρα μόνο του.
Το πρωτόμπαρκο μουτσάκι έμεινε στην γέφυρα μόνο του, και πέρασαν απ’ το μυαλό του τα λόγια που τούλεγε χθες.
-Δεν είμαστε κάργκο ή ποστάλι (εμπορικό η επιβατηγό) νάχουμε φορτία και αρμενισιές...ψαράδικο είμαστε. Για να σε λογαριάζουν και να σε σέβονται τα πληρώματα και τα λιμάνια, πρέπει να βγάζεις ψάρια. Τα ψάρια σε κάνουν καπετάνιο, όχι οι αρμενισιές.
Αυτά σκεπτόταν το μουτσάκι, αλλά το μπουρίνι είχε έρθει. Ξαφνικά μια άπνοια, μια μπουνάτσα, μια θάλασσα να γράψεις. Φάνηκε ότι κάτι θα συμβεί.. Πρώτα ήρθε μια σπηλιάδα* (ριπή αέρα), μετά η θάλασσα άλλαξε χρώμα...έγινε μαύρη. Ύστερα έκανε μια βροντή, και άστραψε όλο το πέλαγος. Μύρισε κάπνα το σύννεφο. Δυο δελφίνια που παίζαν πίσω στα νερά της προπέλας, χάθηκαν, βούτηξαν στον πάτο .Ήρθε αέρας…αέρας θυμωμένος, καυτός απ την έρημο που είχε την μυρουδιά της άμμου. Πέρασε σφυρίζοντας μέσα απ τα άλμπουρα και τα στράλια. Το πλήρωμα αμπαρώθηκε στο κομοδέσιο κι από το γυαλί κοιτάγανε το κακό που ερχόταν. Ο Μηνάς έκανε τον σταυρό του και μουρμούρισε..."Θεέ μου...έξω από αβαρία"...
Το μουτσάκι πάνω στη γέφυρα έφαγε στη μάσκα την πρώτη θάλασσα. Έξη μέτρα σουέλ, αέρας “δέκα” δύναμη, και βροχή...αλλά τα είχε καταφέρει, το βαπόρι το είχε πια τραβέρσο* (πάνω στον καιρό) Μια άγρια τροπική καταιγίδα ήταν κι αυτή...αλλά αυτή είχε θυμό....

Dimitris Simsirikis