Μια Χιονάτη… αλλιώτικη από τις άλλες . . .

Το παραμύθι της Χιονάτης (τη γνωστότερη εκδοχή του οποίου έχουμε μάθει από τους αδελφούς Γκριμ) αποφάσισε να μεταφέρει ο σκηνοθέτης Pablo Berger στη Σεβίλλη του 1920. Και η Κινηματογραφική Λέχσχη Αλεξανδρούπολης μας το προβάλλει την Δευτέρα και την Τρίτη στις 9.30μμ στο Δημοτικό Θέατρο. Στην εποχή του βωβού κινηματογράφου και στη χώρα του Φλαμένκο και των ταυρομαχιών, μια νεαρή κοπέλα υποφέρει από τη ζωή στα χέρια της μητριάς της και αποφασίζει να φύγει με μία ομάδα νάνων ταυρομάχων. Η ταινία, που σάρωσε τα φετινά βραβεία Γκόγια, παντρεύει έξυπνα το πασίγνωστο παραμύθι με τον κόσμο της ταυρομαχίας και κάποιες πινελιές από αυτόν του φλαμένκο, καθώς και πλήθος από κινηματογραφικές παραπομπές. Ο σκηνοθέτης Πάμπλο Μπερχέρ, ακαδημαϊκός του σινεμά που έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το «Torremolinos 73» to 2003, έχει μελετήσει προσεκτικά και μιμηθεί με σεβασμό τις ταινίες που καθόρισαν τη μορφή της ταινίας του και αναπαράγει με ακρίβεια τις οπτικές συμβάσεις του σινεμά αυτού, αναζωογονώντας τες ενίοτε και με μια κάπως πιο μοντέρνα αισθητική. Πολύτιμοι βοηθοί του σε αυτό είναι η πανέμορφη φωτογραφία του Κίκο ντε λα Ρίκα, που στιγμές φλερτάρει πετυχημένα με τον εξπρεσιονισμό και η αποτελεσματική μουσική επένδυση του Αλφόνσο ντε Βιλαγιόνγκα, αλλά και ένα καστ ηθοποιών που προσαρμόζονται άψογα στο πείραμα, ιδιαίτερα η απολαυστική στο ρόλο της μητριάς Μαριμπέλ Βερντού. Η υπόθεση Μετά το σοβαρό τραυματισμό του διάσημου ταυρομάχου Αντόνιο στην αρένα, η γυναίκα του γεννά πρόωρα ένα κοριτσάκι αλλά πεθαίνει στη γέννα. Ανάπηρος πια, και τσακισμένος ψυχολογικά, ο Αντόνιο παντρεύεται την ύπουλη νοσοκόμα του, η οποία, κυρία πια του πλούσιου σπιτιού του, διώχνει μακριά την κόρη του. Όταν η κηδεμόνας της μικρής πεθάνει, η μητριά αναγκάζεται να τη δεχθεί στην έπαυλη, αλλά την κρατά μακριά από τον πατέρα της. Οι δυο τους, όμως, θα βρουν τον τρόπο να γνωριστούν και να δεθούν, μεταξύ άλλων και με μαθήματα ταυρομαχίας, τα οποία και θα φανούν χρήσιμα στη συνέχεια... Κριτικές Η ταινία, που σάρωσε τα φετινά βραβεία Γκόγια, παντρεύει έξυπνα το πασίγνωστο παραμύθι με τον κόσμο της ταυρομαχίας και κάποιες πινελιές από αυτόν του φλαμένκο, καθώς και πλήθος από κινηματογραφικές παραπομπές. Ο σκηνοθέτης Πάμπλο Μπέργκερ, ακαδημαϊκός του σινεμά που έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το «Torremolinos 73» to 2003, έχει μελετήσει με πάθος τις ταινίες που καθόρισαν τη μορφή της ταινίας του και αναπαράγει με ακρίβεια τις οπτικές συμβάσεις του σινεμά αυτού, αναζωογονώντας τες ενίοτε και με μια κάπως πιο μοντέρνα αισθητική... ΣΙΝΕΜΑ Η νοσταλγία του Πάμπλο Μπέργκερ για τις εικόνες από το παρελθόν είχε φανεί από την προηγούμενη ταινία του, το «Τορεμολίνος 73», μια τρυφερή ματιά στον κόσμο του ημιερασιτεχνικού πορνό της δεκαετίας του 1970. Εδώ, από το άνοιγμα κιόλας της αυλαίας όπου παρακολουθούμε την τελετουργική προετοιμασία ενός ταυρομάχου (ντύσιμο, προσευχή) προτού μπει στην αρένα, γίνεται αμέσως διακριτή η αγάπη του Μπέργκερ για το βωβό σινεμά... Το Βήμα Ποιος είπε ότι το βωβό, ασπρόμαυρο σινεμά ανήκει στο παρελθόν; Το «The Artist» μπορεί να υπήρξε απρόσμενη εισπρακτική και οσκαρική επιτυχία, όμως δεν είπε την τελευταία λέξη στον διάλογο του σύγχρονου σινεμά με το παρελθόν του. Γιατί αν η ταινία του Μισέλ Χαζαναβίσιους ήταν ένα νοσταλγικό κλείσιμο του ματιού στις «αθώες» μέρες του χολιγουντιανού σινεμά, το φιλμ του Πάμπλο Μπερχέρ, πηγαίνει ακόμη πιο πίσω, ή αν προτιμάτε σε πιο σκοτεινές περιοχές βρίσκοντας τις αναφορές του όχι στην χολιγουντιανή λάμψη, αλλά σε ένα σινεμά που ξεκινά από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και καταλήγει στο «Freaks» του Τοντ Μπράουνινγκ... Flix News-Admin http://www.gnomionline.gr