 Την ανάληψη πολιτικής πρωτοβουλίας που θα διασφαλίσει από τη μία την αρμονική συνύπαρξη Ελλήνων και Τούρκων αλιέων, κι από την άλλη τη διατήρηση ενός αξιοπρεπούς εισοδήματος στον ευαίσθητο αυτό επαγγελματικό κλάδο, ζητούν όσοι ασχολούνται με το ζήτημα. Μετά το πρόσφατο περιστατικό έντασης, με φόντο την βραχονησίδα Ζουράφα, η ανάγκη για συνεννόηση σε επίπεδο διακρατικής συμφωνίας είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική, αξιοποιώντας και την παρουσία του Εβρίτη Άκη Γεροντόπουλου στο υπουργείο Εξωτερικών. Το ζήτημα, φυσικά, δεν είναι τωρινό. Η συνεννόηση σε επίπεδο κρατών, που θα ρυθμίζει τους «κανόνες λειτουργίας» και αλληλοσεβασμού στο βόρειο Αιγαίο, αποτελεί διαχρονικό αίτημα, τόσο των ανθρώπων που ασχολούνται με το ψάρεμα, όσο και εκείνων που από κάποια θέση που υπηρέτησαν ή υπηρετούν, έχουν εμπειρία στους τρόπους διαχείρισης του προβλήματος, πάντα μέσω της διπλωματικής οδού. Μάλιστα, όπως επισημαίνουν, η συγκυρία της τοποθέτησης ενός Εβρίτη στη θέση του υφυπουργού Εξωτερικών, του Ακη Γεροντόπουλου, θα πρέπει να μην μείνει ανεκμετάλλευτη και να οδηγήσει άμεσα σε μία διακρατική συμφωνία.Για το θέμα, το οποίο γνωρίζει σε βάθος, λόγω της μακρόχρονης παρουσίας του στην περιοχή, από τη θέση του λιμενάρχη Αλεξανδρούπολης, μιλά στη «ΓΝΩΜΗ» ο υποναύαρχος εν αποστρατεία πλέον, κ. Νίκος Παπανικολόπουλος. |
Πώς, όμως, ξεκίνησε η ένταση στην περιοχή μας; «Υπήρχαν προβλήματα από το 1978, όταν στα 4 ναυτικά μίλια έξω από την Αλεξανδρούπολη, τουρκική τορπιλάκατος εμβόλισε δικό μας αλιευτικό», θυμάται ο κ. Παπανικολόπουλος. «Ακολούθησαν διάφορα μικροεπεισόδια και με συλλήψεις δικών μας αλιέων στις περιοχές της Ίμβρου και της Αίνου… Από το 1996 και μετά, σε εγχειρίδιο της στρατιωτικής ακαδημίας της Άγκυρας, δημοσιεύθηκε λίστα με 150 βραχονησίδες του Αιγαίου, τις οποίες οι Τούρκοι θεωρούν αμφισβητούμενες. Μεταξύ αυτών, είναι και η Ζουράφα. Από τότε, με βάση αυτή τη ‘διεκδίκηση’, παίζονται συνεχώς επεισόδια, περισσότερο προς τη Ζουράφα, παρά προς το θρακικό. Η Ζουράφα, βεβαίως, είναι 100% ελληνική, βάσει και της συμφωνίας της Λοζάνης, όπου μπορεί να μην κατονομάζεται κάθε μικρό νησάκι και βραχονησίδα ξεχωριστά, ορίζεται ωστόσο ότι όσες νησίδες και βραχονησίδες βρίσκονται στα 3 ναυτικά μίλια πλησίον των τουρκικών ακτών ανήκουν στην Τουρκία, ενώ οι υπόλοιπες στην Ελλάδα. Η Ζουράφα είναι πολύ μακριά από τις τουρκικές ακτές για να υπάρχουν τέτοιους είδους διεκδικήσεις. Άλλωστε, υπάρχει και φάρος, που είναι το καλό της υπόθεσης, κι είναι έτσι καταχωρημένη στους ελληνικούς και διεθνείς φαροδείκτες».
Τι πρέπει να γίνει
Αρχικά, όπως αναφέρει ο κ. Παπανικολόπουλος, η πλήρης απουσία περιπολικού σκάφους, από το καλοκαίρι του 2011 ως τον Ιανουάριο του 2013, στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, είχε σαν αποτέλεσμα η κατάσταση με τους γείτονες να ξεφύγει ακόμη περισσότερο. Το δικό του ρόλο στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης, έπαιξε και το προεδρικό διάταγμα 242 από τον Σεπτέμβρη του 1999, με το οποίο πέρασε -έντεχνα, όπως επισημαίνεται- η αστυνόμευση των θαλάσσιων συνόρων στο λιμενικό, πέρα από την αστυνόμευση των χωρικών υδάτων που ήδη είχε στην αρμοδιότητά του- με αποτέλεσμα, το πολεμικό ναυτικό να αποσύρεται από τους ελέγχους αυτούς, αφήνοντας στο λιμενικό σώμα μία ακόμη αρμοδιότητα, δίχως όμως τα ανάλογα μέσα.
«Θα πρέπει οι Τούρκοι ψαράδες να σεβαστούν την ευρωπαϊκή νομοθεσία, όπως κάνουν οι Έλληνες συνάδελφοί τους», τονίζει ο υποναύαρχος. «Όπως είναι γνωστό, από 1/6 έως 30/9 οι μηχανότρατες απαγορεύεται να ψαρεύουν, προκειμένου να προστατεύεται ο θαλάσσιος πλούτος. Δυστυχώς, στην τουρκική νομοθεσία δεν υπάρχει αυτή η απαγόρευση, με αποτέλεσμα να δραστηριοποιούνται κανονικά, δίχως κανείς να μπορεί να τους πειράξει. Σε αυτή την περίπτωση, χρειάζεται να υπάρξει άμεσα πολιτική βούληση και πρωτοβουλία, ώστε να επιτευχθεί διμερής συμφωνία, όπως γίνεται για άλλες περιπτώσεις, με πιο πρόσφατη την υπόθεση της βίζα. Θα πρέπει να υπάρξει αλληλοσεβασμός, να υπάγονται και οι Τούρκοι ψαράδες σε ορισμένους κανόνες, προκειμένου να μη θίγονται τα συμφέροντά μας και να υπάρχει ηρεμία. Παράλληλα, θα πρέπει να ενισχυθεί το λιμεναρχείο Αλεξανδρούπολης με ένα περιπολικό ανοικτής θαλάσσης, ώστε να επιτελεί καλύτερα το δύσκολο έργο του».
Πολιτική κινητοποίηση ζητούν και οι αλιείς
Για τις επιπτώσεις που έχει η απραγία των αρμόδιων πολιτικών φορέων στην επίλυση των προβλημάτων στο θρακικό, μίλησε στη «ΓΝΩΜΗ» ο γραμματέας του συλλόγου αλιέων του Δήμου Αλεξανδρούπολης Παναγιώτης Καραβέτης. «Όταν αποδυναμώνεται ένας κλάδος, υπάρχουν επιπτώσεις και στην κοινωνία. Δυστυχώς, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, με σχεδόν καθημερινές παραβιάσεις, και θα πρέπει οι πολιτικοί μας, ιδιαίτερα ο κ. Γεροντόπουλος από τη θέση που έχει σήμερα, να προωθήσει μία συμφωνία με την Τουρκία, ώστε και οι δύο πλευρές να συνυπάρχουν αρμονικά».
Όπως ανέφερε, πρόκειται για μία ευαίσθητη περιοχή, η οποία ωστόσο δεν προστατεύεται όπως θα έπρεπε, αναφέροντας το χαρακτηριστικό παράδειγμα των ελάχιστων μέσων που έχει στη διάθεσή του το λιμενικό σώμα στην περιοχή. «Τα δύο σκάφη που έχει το λιμενικό σε Αλεξανδρούπολη και Σαμοθράκη δεν μπορούν να ανταποκριθούν όπως θα έπρεπε. Την αντίστοιχη δύναμη έχει και το λιμάνι της Ιερισσού στη Χαλκιδική, το οποίο δεν έχει καμία σχέση σε έκταση και σημασία με το δικό μας», βάζοντας και την παράμετρο των παράνομων μεταναστών, καθώς σε ενδεχόμενο μεγάλο ναυάγιο, δεν θα υπάρχει επαρκής τρόπος διάσωσής τους.
http://www.gnomionline.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου