 Ακόμη και μέχρι το Θρακικό Πέλαγος φτάνουν τα τοξική δηλητήρια τα οποία καταλήγουν στον Έβρο μέσω του τουρκικού παραπόταμου Εργίνη. Ο σημαντικότερος ποταμός της Θράκης δέχεται εδώ και χρόνια ισχυρό φορτίο επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων από την Τουρκία. Το αποτέλεσμα είναι η ποιότητα των υδάτων του να έχει επιδεινωθεί δραματικά, ενώ παράλληλα οι πληθυσμοί των ψαριών του Έβρου έχουν παρουσιάσει μεγάλη μείωση, ειδικά την τελευταία δεκαετία. Εδώ και χρόνια μάλιστα καταγράφονται διαμαρτυρίες από οικολογικές οργανώσεις αλλά και αγρότες στην Τουρκία για την απευθείας απόρριψη επικίνδυνων αποβλήτων στο νερό του Εργίνη, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως ο πιο μολυσμένος ποταμός της Τουρκίας και θεωρείται υπεύθυνος για τη ρύπανση του Έβρου. Άξιο αναφοράς το γεγονός πως στην υδρολογική λεκάνη του Εργίνη λειτουργούν 1.350 βιομηχανίες και εγκαταστάσεις που παράγουν επικίνδυνα απόβλητα. Όπως σημειώνει ο πρώην πρόεδρος του Φορέα Διαχείρισης Δάσους Δαδιάς κ. Γιώργος Δεμερίδης, «μεταξύ των εγκαταστάσεων που ρίχνουν απόβλητα στον Εργίνη είναι και δεκάδες βυρσοδεψεία, τα οποία παράγουν μόλυβδο και άλλα ισχυρά δηλητήρια. Ξέρουμε εδώ και χρόνια ότι τα απόβλητα αυτά καταλήγουν στον Έβρο και τα τελευταία είκοσι χρόνια βλέπουμε τη διαφορά με τα μάτια μας». Μελέτες επί μελετών, αποτέλεσμα μηδέν… Μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει συστηματικές μετρήσεις για την οικολογική κατάσταση του Έβρου, παρά την τεράστια ρύπανση που μεταφέρεται σε αυτόν. Το 2010 επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ προχώρησαν σε μετρήσεις για τα βαρέα μέταλλα στο σημείο της Ορεστιάδας και τα αποτελέσματα ήταν σοκαριστικά. Με ασφαλές όριο τα 10 μικρογραμμάρια ανά λίτρο, ο τοξικός μόλυβδος είχε εντοπιστεί στα 112μg/λ ενώ ο ψευδάργυρος είχε βρεθεί σε τιμές 1.172 μg/λ. Άλλη μια μελέτη, του 2011, από το ΙΣΤΑΜΕ «Ανδρέας Παπανδρέου» και της επιστήμονα Ιούλη Γ. Παπανικολάου έκανε λόγο για σύνθετα προβλήματα περιβαλλοντικής, κοινωνικής, περιφερειακής και εξωτερικής πολιτικής. Η συγκεκριμένη μελέτη εστίαζε στην ανάδειξη του ζητήματος της διασυνοριακής ρύπανσης του Έβρου και των πολλαπλών πτυχών και επιπτώσεών του σε διαφορετικούς τομείς πολιτικής, όπως η περιβαλλοντική και ειδικότερα η πολιτική διαχείρισης διασυνοριακών υδάτων, η διακρατική και περιφερειακή συνεργασία και η πολιτική συνοχής. Η βασική διαπίστωση που προέκυπτε από αυτή τη μελέτη ήταν η διαρκής περιβαλλοντική υποβάθμισή του, η οποία οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος, στη μη συμμόρφωση της Βουλγαρίας και της Τουρκίας στο κοινοτικό κεκτημένο για το περιβάλλον και την περιορισμένη προσπάθεια των χωρών αυτών για διασυνοριακή συνεργασία με την Ελλάδα. Ωστόσο, διαπιστώνονταν ότι μέρος της ευθύνης αναλογεί και στην Ελλάδα, κυρίως λόγω μη εφαρμογής εκ μέρους της, της αναμενόμενης περιφερειακής και αναπτυξιακής πολιτικής για ακριτικές περιοχές, όπως ο νομός Έβρου. «Το πρόβλημα της ρύπανσης του Έβρου είναι πρωτίστως κοινωνικό και δευτερευόντως περιβαλλοντικό», κατέληγε η μελέτη. Ορατή με γυμνό μάτι η μόλυνση… «Τα βαρέα μέταλλα προσκολλώνται στα ιζήματα, δηλαδή στη λεπτόκοκκη άμμο που μεταφέρεται με τη ροή των ποταμών. Επειδή ο Έβρος είναι ανεμπόδιστος ποταμός, δηλαδή η ροή του δεν διακόπτεται από φράγματα, στις εκβολές του υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση ιζημάτων. Σε μετρήσεις που είχαμε κάνει το 2002 είχαν εντοπιστεί βαρέα μέταλλα στο Δέλτα του Έβρου, αλλά ακόμα και στο Θρακικό Πέλαγος» αναφέρει ο κ. Γιώργος Συλαίος, διευθυντής του Εργαστηριού Οικολογικής Μηχανικής και Τεχνολογίας του ΔΠΘ. «Εφόσον κατά μήκος του Έβρου δεν υπάρχουν βιομηχανικές ή άλλες ρυπογόνες δραστηριότητες είναι σαφές ότι τα αίτια της ρύπανσης πρέπει να αναζητηθούν από τον Εργίνη» προσθέτει ο καθηγητής. Για τους ανθρώπους που ζουν δίπλα στον Έβρο, η επιδείνωση της ποιότητας των υδάτων είναι ορατή με γυμνό μάτι. «Η κατάσταση άρχισε να αλλάξει αισθητά εδώ και περίπου 20 χρόνια. Παλαιότερα οι ψαράδες έβγαζαν τόνους αλιευμάτων. Πλέον, οι πληθυσμοί των ψαριών έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό, ενώ κάποια είδη, όπως ο οξύρρυγχος ή μουρούνα όπως την έλεγαν οι ντόπιοι, έχουν εξαφανιστεί τελείως», λέει ο κ. Γ. Δεμερίδης για να προσθέσει πως «ο Έβρος δεν είναι καθαρός σε εμάς δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό οφείλεται στον Εργίνη. Ο ποταμός της ανατολικής Θράκης έχει θολό, κατάμαυρο νερό, το οποίο χύνεται απευθείας στο δικό μας ποτάμι». Πρόσφατα ο πρωθυπουργός της Τουρκίας δήλωσε ότι από το 2014 οι βιομηχανίες θα σταματήσουν να ρίχνουν τα λύματά τους στον ποταμό. Κική Ηπειρώτου http://www.gnomionline.gr/evros/ (ThrakiToday.com-Real Planet) |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου