Έχουμε
νερό μπόλικο ,ευλογία θα το' λεγες αλλά η κατάρα του διασυνοριακού και
κατά συνέπεια των μη συμφωνημένων σε
σχέση με τη γραφειοκρατία που εδώ και χρόνια μας ταλανίζει ,έκαναν τις
πλημμύρες απρόβλεπτες ,την παρέβρια ζώνη μονίμως χαμένη στα πολλά νερά και τους
κατοίκους των πλησιέστερων χωριών επαίτες των βοηθημάτων !Αναρωτιέμαι,τόσα
χρόνια δεκαετίες επί δεκαετιών ,τόσα χρήματα για έργα ,για μελέτες και
έρευνα τόση προσωπική εργασία των
κατοίκων δαπανήθηκαν άσκοπα,χωρίς πρόθεση σωστής αντιπλημμυρικής
προστασίας;Θυμάμαι, παιδιά παίζαμε με το νερό του υδραύλακα που έφερνε το νερό
από τους πρόποδες του βουνού!Όταν έβρεχε στο βουνό, κατέβαζε νερό που δεν
χωρούσε στο μικρό πλάτος του και
ξεχείλιζε πλημμυρίζοντας το χωράφι. Εδώ ,με τα τόσα μέσα, πώς ανεχόμαστε να κάνουμε έργα για χάρη των έργων! Φερτά υλικά ,μέχρι και
νησίδες δημιουργούν !Το πλάτος μικρό ,σε κάποια σημεία ελάχιστο σε σχέση με το
αρχικό ,αναχώματα χαμηλά, χωμάτινα εν πολλοίς ,δεν φανταζόμαστε τους θερινούς
μήνες τι θα πάθουμε σαν έρθει ο χειμώνας;Όταν οι άμεσες ζημιές φτάνουν σε
εκατομμύρια ευρώ ,όταν έχουν δοθεί πάρα πολλά ποσά πώς δεν σκεφτόμαστε να περιορίσουμε στο
ελάχιστο τις ζημιές.Για να σωθούμε ,γιατί επισκέπτες λόγω πλημμυρών πολλοί,
«τέως» και νυν και ας μην πούμε τη συνέχεια ευελπιστώντας στην άμεση επίλυση! Ο
ποταμός με τα 187 χιλιόμετρα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία δεν μπορεί παρά μόνο
να μας ελκύει με τις πολλές δυνατότητες αξιοποίησης του .Εκείνος μπορεί ,εμείς
θέλουμε;
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός,συγγραφέας,κριτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου