Σκέψεις με αφορμή "Την ημέρα των ερωτευμένων"

Τι είναι αλήθεια ο έρωτας; Έχουν γραφτεί άλλωστε τόσα πολλά!

Η προσωπική μου ώριμη πλέον άποψη, είναι ότι τελικά πρόκειται για "παγίδα της φύσης".
Είναι το κόλπο της ζωής για να εξασφαλίζει την διαιώνιση της.
Είναι το "μοιραίο μεθύσι που όταν ξεζαλιστείς, είναι πλέον αργά".

Είναι η φάση της ζωής σου που αφού περάσει και κοιτάξεις πίσω σου και δίπλα σου απορείς και λες, "μα πως έγινε και είμαστε τώρα μαζί εμείς οι δυο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι"!

Τι μένει λοιπόν, αν τελικά κάτι μείνει, από τους μεγάλους έρωτες?

Στην καλύτερη περίπτωση μένει η Φιλία, η Αγάπη η εκτίμηση η τρυφεράδα, oι κοινές μνήμες και η συνήθεια!

Ά, ναι βέβαια, μένουν και τα αποτελέσματα του μεθυσιού του έρωτα, η συνέχεια της ζωής . . .

Παρόλα αυτά, επειδή είναι συγκλονιστικό το συναίσθημα να ζει κανείς τον έρωτα, αυτοί που τον ζήσανε φτάνουνε να ζηλεύουνε αυτούς που τον ζούνε σήμερα!

Οι περισσότεροι άλλωστε θα ήταν πρόθυμοι να «ξαναπηδήξουνε στη φωτιά» του.

Σ’ όλους αυτούς λοιπόν που είναι οι τυχεροί και ζουν σήμερα τον έρωτα, αφιερώνω με όλη μου την καρδιά ένα λουλούδι από τον κήπο μας στη Σαμοθράκη, με την ευχή να κρατήσει αυτό το υπέροχο συναίσθημά τους όσο το δυνατόν περισσότερο και . .  να τους βγει σε καλό!

*Και μία επισήμανση προς τους νεότερους.

Η Διαφορά του Έρωτα από την Καψούρα έγκειται στην ποιότητα των συναισθημάτων.

Ο Έρωτας σε υποκινεί να «ανεβείς στα μάτια του άλλου» με ομορφιά τρυφερότητα και ευαισθησίες, να βγάλεις από μέσα σου ότι καλύτερο έχεις και μπορείς να το δώσεις.

Άλλο πράγμα η καψούρα . . . .

Σπιτάλας Βασίλης