Όταν την 1η Σεπτέμβρη του 1821 οι Τούρκοι κατέπνιξαν στο αίμα την επαναστατημένη Σαμοθράκη ελάχιστοι επέζησαν από το ολοκαύτωμα και οι περισσότεροι εξ’αυτών πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής. Όσοι πουλήθηκαν ως σκλάβοι τους εξανάγκασαν να αλλαξοπιστήσουν και να χαθούν για πάντα από το Γένος των Ελλήνων. Τέσσερις Σαμόθρακες και ένας Κύπριος, όμως, μή ξεχνώντας την καταγωγή τους (και με την βοήθεια ενός Βέλγου) κατάφεραν να ελευθερωθουν και επαναπατρίστηκαν στο νησί το 1834. Όπως ήταν αναμενόμενο ξαναγύρισαν στην Ορθόδοξη πατρώα πίστη τους.
Αυτό εξόργισε αφάνταστα τους Τούρκους. Δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός πως μουσουλμάνοι (έστω και αλλαξοπίσταντες) ασπάζονται τον χριστιανισμό. Το θέμα παραπέμφθηκε στον Καδή (ιεροδικαστή) της Μάκρης (καθώς τότε στην Μάκρη υπήρχαν διοικητικές οθωμανικές αρχές). Με διάφορους τρόπους προσπάθησαν να τους πείσουν για να αναθεωρήσουν την απόφασή τους. Είτε με δωροδοκία, είτε με γαλιφιές, είτε με απειλές. Τελικά τίποτα δεν πτόησε τους 5 Νεομάρτυρες. Αφέθηκαν ελεύθεροι αλλά σύντομα ξανακαλέστηκαν στην Μάκρη για να απολογηθούν καθώς ήρθε νέος Καδής, ονόματι Αμπτουραχίμ. Πάλι με φυλάκιση , απειλές κλπ προσπάθησαν να φοβίσουν τους 5 νέους. Οι χριστιανοί της περιοχής πλήρωσαν τον Καδή και αυτός έκανε τα «στραβά μάτια» απελευθερώνοντάς τους. Όταν ξανα-άλλαξε Καδή η περιοχή και ήρθε στην Μάκρη ένας φανατισμένος Τουρκαλβανός (μάλλον ονομαζόταν Τζελάλ) ξανα-έφεραν τους πέντε Νεομάρτυρες μπροστά του για απολογία οι οποίοι για ακόμη μιά φορά αρνήθηκαν να αλλάξουν την πίστη τους και να απαρνηθούν το Χριστό ως Σωτήρα. Οι Τούρκοι είδαν και απόειδαν οπότε ακολούθησαν την πάγια τακτική τους, για αυτές τις περιπτώσεις, τα φριχτά βασανιστήρια μέχρι θανάτου.
Έδωσαν εντολή σε αθίγγανους της περιοχής να φτιάξουν τσιγκέλια και να τα στερεώσουν σε μεγάλα σανίδια. Πρώτος μαρτύρησε ο γηραιότερος ο Μιχαήλ (ο Κύπριος) τον οποίο τον έστησαν στην πλατεία της Μάκρης δεμένο. Αυτός προσευχόταν όρθιος και τότε ξέσπασε επάνω του το μένος των δημίων του οι οποίοι τον κατακρεούργησαν (τον τεμάχισαν κυριολεκτικά) και τα υπολείμματά του τα έσυραν και τα άφησαν έξω από το κατώφλι της Αγίας Αναστασίας. Παρόλο που είδαν οι υπόλοιποι τέσσερις το διαμελισμένο σώμα του Μιχαήλ, δεν πτοήθηκαν. Ακολούθησαν άλλοι δύο, τους οποίους κρέμασαν, και τους τελευταίους δύο τους κάρφωσαν στα τσιγκέλια. Τον τελευταίο (και νεότερο) τον Γεώργιο (ετών 22) όταν τον έριξαν επάνω στο τσιγκέλι αυτό στράβωσε. Το ακόνισαν και τον ξαναέριξαν πάλι. Ο Γεώργιος έμεινε ζωντανός και υπέμεινε το φριχτό βάσανο επί 24ωρο.
Στο τέλος τον πυροβόλησε ο Καδής στο κεφάλι. Το αίμα του το μάζεψαν χριστιανοί, καθώς το θεώρησαν αγιασμό, και το χρησιμοποίησαν για θεραπευτικούς λόγους. Τους έθαψαν παραδίπλα από το χωριό (όπου σήμερα υπάρχει εκκλησάκι αφιερωμένο στην μνήμη τους).
alexpoli.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου