Ο Ιατρικός Σύλλογος Εβρου αφηγείται

iatrikos_syllogos_evrou.jpg

Αλεξανδρούπολη 1950- Στη μικρή φωτογραφία: Επιθεώρηση από υπουργό Υγείας Ηλ. Κριμπά του παλιού νοσοκομείου (Νοέμβριος 1939)- Αρχείο Θόδωρου Ορδουμποζάνη

Συντάκτης: 

Σταυρούλα Ματζώρου

Από ανάγκη να «φύγω» λίγο στα παλιά, έπεσε στα χέρια μου το καλαίσθητο λεύκωμα του Ιατρικού Συλλόγου Εβρου. Από τις πρώτες κιόλας αράδες, τις πρώτες (ασπρόμαυρες οι περισσότερες) σπάνιες φωτογραφίες, αποδέχεσαι την πρόσκληση να περπατήσεις, μαζί με τους γιατρούς, τους δρόμους και τις εβρίτικες γειτονιές.

Καταγράφονται τα τελευταία 100 χρόνια της ακριτικής περιοχής, καιροί δύσκολοι, χωμάτινοι, στερημένοι.

Εν μέσω πολέμων, οθωμανικής αλλά και βουλγαρικής κατοχής, εμφυλίου, οι επιδημίες θέριζαν (φυματίωση, χολέρα, ευλογιά).

Ο γιατρός στο κατώφλι του σπιτικού ήταν η ελπίδα, κι ας είχε τότε στα χέρια του μόνο τα ακουστικά του και από φάρμακα κινίνο και σουλφαμίδες. Με τα πόδια, με γαϊδούρια, με άλογα γίνονταν οι επισκέψεις αρχικά ή με παϊτόνια (άμαξες) και, μετά το 1950, με ποδήλατα.

Ενας παιδίατρος, ο Χρήστος Μασκαλέρης, λέει πως έβαζε μπροστά στο τιμόνι του ποδηλάτου την ιατρική τσάντα του και πίσω, στη σχάρα, μια μικρή ζυγαριά, για να ελέγχει το βάρος των μωρών.

Φυλλομετρώ το λεύκωμα και νομίζω πως ζω κάθε περιγραφή, νομίζω πως ακούω τα γουδιά μέσα στα οποία οι φαρμακοτρίφτες εκτελούσαν τις συνταγές, να βγει το φάρμακο να γιάνει ο συντοπίτης.

Διαβάζω τα πλούσια βιογραφικά των γιατρών, τις ενέργειές τους να προσέξει η πολιτεία τον Εβρο, την επιστολή που έστειλε ο Νικόλας Φαρδύς, γιατρός της Σαμοθράκης, στον Ιωνα Δραγούμη, «διά την εύρεσιν ιατρού ομογενούς και καταλλήλου διά την πατρίδα μας εφωδιασμένου δ' άμα και με την άδειαν».

Ο Δραγούμης στο βιβλίο του «Σαμοθράκη» αναφέρεται πολλές φορές στο έργο του Σαμοθρακίτη γιατρού, που ήταν και μέγας συλλέκτης δημοτικών τραγουδιών. Και όπως αναφέρει το λεύκωμα, ο Φαρδύς, για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των συντοπιτών του για μόρφωση, πήγαινε στο καφενείο και διάβαζε δυνατά εφημερίδα.

Δεν χορταίνω να βλέπω τις φωτογραφίες και σελίδα τη σελίδα να περνάω στο σήμερα, να θαυμάζω τις συγκαιρινές ενέργειες, τις εκδηλώσεις και τις εκδόσεις, όπως το περιοδικό «Ιατρικές ώρες», του Ιατρικού Συλλόγου Εβρου.

«Αυτή η ιστορική αναδρομή αφιερώνεται σε όλους τους γιατρούς του Εβρου που έζησαν και εργάστηκαν πριν από το 1950. Με ένα ακουστικό μόνο στα χέρια, χωρίς ιατρικά μηχανήματα, χωρίς φάρμακα...», γράφει ο επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου, Δημήτρης Αναστασιάδης.

Θέλω να τα περιγράψω όλα, και τη γελοιογραφία του ζωγράφου Αθηνόδωρου, με τον γιατρό καβαλάρη, γι' αυτό θα ζητήσω τη φιλοξενία των Νησίδων.

http://www.efsyn.gr/arthro/o-iatrikos-syllogos-evroy-afigeitai