Η εταιρία δημοσκοπήσεων VPRC διεξήγαγε μια ακόμα έρευνα σχετικά με τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς, τον αριθμό τους και τις κακοποιήσεις που αυτά υφίστανται. Σύμφωνα με τις απαντήσεις, που δόθηκαν πανελλαδικά, προκύπτει ότι ο πληθυσμός των αδέσποτων είναι μεγαλύτερος εκτός των αστικών κέντρων, λίγοι έχουν γνώση τόσο για περιστατικά κακοποίησης, όσο και για τις δράσεις του εκάστοτε δήμου για τα αδέσποτα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυξάνεται και ο αριθμός των νοικοκυριών που έχουν ζώο συντροφιάς και εύλογα γίνεται η σύνδεση ότι τα αδέσποτα «παράγονται» από τους κατόχους ζώων συντροφιάς. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί δεν στειρώνουν τα δικά τους σκυλιά και γατιά, είτε γιατί πολύ συχνά τα εγκαταλείπουν.
Από τις απαντήσεις που δόθηκαν διαπιστώνεται ότι όσο απομακρυνόμαστε από τα αστικά κέντρα και μετακινούμαστε προς την ύπαιθρο, σχεδόν μηδενίζεται η ορατότητα δραστηριότητας των δήμων και γίνονται ορατά περισσότερα περιστατικά κακοποίησης, αλλά και η μεγαλύτερη αδιαφορία γι’ αυτά τα περιστατικά.
Γεωγραφικά, η Περιφέρεια της Ηπείρου, καταγράφει αρκετές πρωτιές: εμφανίζει μεγάλο αριθμό δεσποζόμενων ζώων συντροφιάς, αλλά και μεγάλο αριθμό αδέσποτων, πολλά περιστατικά κακοποίησης και σχεδόν ανύπαρκτο ενδιαφέρον από τους Δήμους. Ακολουθούν, με μικρές διαφορές, οι Περιφέρειες Βορείου και Νοτίου Αιγαίου.
Σύμφωνα με την VPRC «Η ύπαρξη αδιευκρίνιστου, αλλά πολύ μεγάλου, αριθμού αδέσποτων ζώων συντροφιάς αποτέλεσε το κίνητρο για μια προσπάθεια διερεύνησης των παραμέτρων του ζητήματος. Η αλήθεια είναι ότι η ερευνητική προσέγγιση αφορά στους σκύλους και τις γάτες και αυτό γιατί αποτελούν την συντριπτική πλειονότητα των αδέσποτων ζώων συντροφιάς».
Οι συμμετέχοντες στην έρευνα απάντησαν σε ερωτήματα όπως:
-Ποιο είναι το ποσοστό ιδιοκτησίας/ κατοχής ζώων συντροφιάς στην Ελλάδα;
-Πόσο ορατός είναι ο πληθυσμός των αδέσποτων; Σύμφωνα με τη κοινή γνώμη, είναι πολλά ή όχι;
-Ποια είναι η παρουσία της τοπικής αυτοδιοίκησης, που σύμφωνα με τη νομοθεσία είναι η αρμόδια δομή του κράτους;
-Υπάρχουν περιστατικά κακοποίησης που έχουν αντιληφθεί οι ερωτώμενοι/ες και αν ναι, είναι πολλά ή λίγα;
Οι απαντήσεις σε κάθε ερώτημα εξετάσθηκαν σε σχέση με το φύλο, την ηλικία, την εκπαίδευση, τη γεωγραφική περιφέρεια κατοικίας και το πληθυσμιακό μέγεθος του τόπου κατοικίας των ερωτώμενων (αστικότητα).
Τα συμπεράσματα, που είναι απογοητευτικά, παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Αποτελούν – σύμφωνα με την VPRC – πρόκληση για μια σε βάθος μελέτη του ζητήματος των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, ζήτημα το οποίο οι αρμόδιες για την εφαρμογή του νόμου αρχές φαίνεται να αγνοούν εντελώς. Υπάρχουν δειλά βήματα προς την κατεύθυνση του εξορθολογισμού, αλλά δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο από μια σταγόνα στον ωκεανό.
Συμπεράσματα
Περίπου στα μισά (41%) νοικοκυριά στην Ελλάδα υπάρχει κάποιο ζώο συντροφιάς. Το υψηλό ποσοστό κατοχής ζώων συντροφιάς θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι στη χώρα μας υπάρχουν άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι απέναντι στα ζώα, ωστόσο, ο πληθυσμός των αδέσποτων ζώων συντροφιάς στον τόπο μας είναι μεγάλος και αδιευκρίνιστος.
Εξετάζοντας τα ερευνητικά δεδομένα, δεν διαπιστώνονται διαφορές σε σχέση με το πώς βλέπουν τα πράγματα οι άνδρες και οι γυναίκες. Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις ηλικιακές κατηγορίες: οι μεγαλύτερες ηλικίες - από 55 ετών και άνω - «βλέπουν» λιγότερα αδέσποτα και λιγότερα περιστατικά κακοποίησης.
Επιπλέον, αρκετά σημαντικές διαφορές εντοπίζονται όσο το επίπεδο εκπαίδευσης των ερωτώμενων μετατοπίζεται από το δημοτικό προς το λύκειο και εν συνεχεία προς το πανεπιστήμιο. Όσοι/ες έχουν ολοκληρώσει ανώτερη/ανώτατη εκπαίδευση εμφανίζουν χαμηλότερο ποσοστό ιδιοκτησίας/κατοχής και εμφανίζουν υψηλότερη ορατότητα σε σχέση με τον αριθμό των αδέσποτων, την ύπαρξη ενεργειών από την πλευρά της τοπικής αυτοδιοίκησης και τα περιστατικά κακοποίησης.
Όσο απομακρυνόμαστε από τα αστικά κέντρα προς την ύπαιθρο, τόσο αυξάνεται ο αριθμός των νοικοκυριών που έχουν ζώο συντροφιάς, όπως επίσης και ο αριθμός των αδέσποτων, που αποτελεί μια σημαντική ένδειξη ότι ο πληθυσμός των αδέσποτων «παράγεται» από τους κατόχους ζώων συντροφιάς.
Ταυτόχρονα, όσο απομακρυνόμαστε από τα αστικά κέντρα προς την ύπαιθρο, σχεδόν μηδενίζεται η ορατότητα δραστηριότητας των δήμων και γίνονται ορατά περισσότερα περιστατικά κακοποίησης, αλλά και περισσότερη αδιαφορία για αυτά τα περιστατικά.
Συνεκτιμώντας τα παραπάνω σε συνδυασμό με την εμπειρική παρατήρηση της έντασης και του υψηλού αριθμού κακοποιήσεων, που καταγράφονται εκτός αστικών κέντρων, καταλήγουμε στην εκτίμηση ότι τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς φαίνεται να αντιμετωπίζουν λιγότερα «δεινά» στα αστικά κέντρα, παρά στην ύπαιθρο.
Σε κάθε περίπτωση τα ευρήματα είναι μάλλον απογοητευτικά. Ο πληθυσμός των αδέσποτων ζώων συντροφιάς παραμένει άγνωστος, πληθυσμός ο οποίος αυξάνεται, συνεχώς, ως παράπλευρο αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης.
[Ακριβή στοιχεία στάθηκε αδύνατον να εντοπιστούν, έστω και κατά προσέγγιση, γιατί οι αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων αδυνατούν να ανταποκριθούν σε αυτό το ερώτημα. Εκτιμήσεις της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, καθώς και της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπή Ζωοφιλικών Σωματείων, υπολογίζουν τον πληθυσμό γύρω στα 2.500.000 αδέσποτα ζώα συντροφιάς].
Από την άλλη πλευρά, οι δήμοι, που σύμφωνα με το Ν. 4039/12 οφείλουν να εφαρμόσουν σειρά μέτρων, εμφανίζουν χαμηλή αναγνωρισιμότητα πρωτοβουλιών, είτε λόγω ελλείψεων στο έργο τους είτε λόγω ελλιπούς ενημέρωσης των πολιτών για το έργο αυτό, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα ότι σε σχέση με τα αδέσποτα ζώα συντροφιάς είτε η τοπική αυτοδιοίκηση είτε η κοινωνία ή και οι δύο ταυτόχρονα εμφανίζονται αδιάφοροι απέναντι στο πρόβλημα (θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να αναζητήσει κανείς πόσοι δήμοι έχουν συστήσει την πενταμελή επιτροπή για τα αδέσποτα, η οποία προβλέπεται από το νόμο και να ερευνήσει, όπου έχει συστηθεί αυτή η επιτροπή, αν λειτουργεί).
Είτε οφείλεται σε εγγενή αδυναμία της εκτελεστικής εξουσίας να εφαρμόσει το νόμο είτε σε κρίση ηθικής, η κωλυσιεργία ή/και απουσία της τοπικής αυτοδιοίκησης στο ζήτημα της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων συντροφιάς αποτελεί ένα βασικό λόγο για τον οποίο η Ελλάδα δύσκολα θα μπορούσε να συγκριθεί με άλλες πολιτισμένες χώρες.
http://www.gnomionline.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου