Η Θυσία και η Ανάσταση του Χριστού

Δέχθηκα ένα σχόλιο στο blog μου το οποίο δεν θα δημοσιεύσω επειδή έχει χαρακτηρισμούς που προσβάλουν τον άνθρωπο τον πολιτισμό μας αλλά και το χριστιανικό συναίσθημα των άγιων αυτών ημερών.

Και στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι Έλληνες και οι Βάρβαροι, οι Ελεύθεροι και οι Δούλοι, οι υγιείς και οι σακάτηδες, οι φτωχοί και οι εύποροι. Υπήρξαν όμως και εκείνες οι μεγάλες φωτεινές μορφές, οι προσωπικότητες που με την σκέψη τους σημάδεψαν μέχρις και σήμερα τον παγκόσμιο πολιτισμό μας! Υπήρξαν αυτές οι καθαρές σκέψεις και απόψεις των μεγάλων αυτών ανθρώπων που σφράγισαν τον παγκόσμιο πολιτισμό μας και που μπόλιασαν αν θέλετε και τον ανθρωπισμό στις μετέπειτα μεγάλες θρησκείες. (Παραθέτω  στο σχόλιό μου ενδεικτικά την άποψη του Σοφοκλή).

 

Ο Χριστιανισμός και μάλιστα ο Ορθόδοξος, είναι πολύ πιο μπροστά από άλλες θρησκείες ακριβώς γιατί δεν στηρίζεται στον φόβο αλλά στην δημοκρατία, δηλαδή στην ύπαρξη και την προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά. Γιατί πρεσβεύει ότι "Όλοι οι άνθρωποι είναι και πρέπει να είναι ίσοι και στη ζωή και απέναντι στον θεό". Γι’αύτό ακριβώς ο Χριστιανισμός είναι πανανθρώπινος και γι' αυτό, ο Χριστός αγκαλιάστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους σ' όλον τον κόσμο σ' όλα τα Έθνη, από τους φτωχούς κυρίως αλλά και από τους πλούσιους. Θυσιάστηκε σαν ένας απλός άνθρωπος σαν ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους!

Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό ήταν "Η Αγάπη για τον άνθρωπο και η Θυσία του  γι' αυτόν"!

Ας είναι λοιπόν αυτές οι μέρες της Αγάπης και της Ανάστασης, μέρες περισυλλογής αυτοκάθαρσης και επαναπροσδιορισμού. Ας δίνουμε και εμείς το ελάχιστο αίμα μας στις αιμοδοσίες για όποιον το έχει ανάγκη και ας μην τον γνωρίζουμε!

Σπιτάλας Βασίλης