Η
Μαργιώ λάλσι ντ’ Αμιρσιώ κι ντη Σταατγού να τσι πει τα χαμπάργια!
Σαν-ι πήγαν κι κάτσαν αρχίνσι κι νταμαντμό
δεν-ι γείχι
-Ιυναίκις γήρτι απ’ του νουσουκουμείου η θγιος
μας η Μχάλς κι ακούτι τι έπαθι η καμένους!
-Τι έπαθι μάνα μ’ Μαργιώ ,ακούσαμ’απ’ απέθανι!
Τι ,ζουντάνιψι ,γείπι η Σταατγού κι οι γ ι
άλλις παργούνταν!
-Μον’ τα χαμπάργια γείνι ‘αλλα!
-Μάιντι πε μας, μας έσκασις.
-Να δγείτι τι ντου κάναν του γιέρμου !Πέθανι
πράγματι πέθανι.
-Ε,Μαργιώ παλαβώθκις ,πέθανι κι σκώθκι κι
γήρτι;Κάτ’ δε μας του λες καλά.
-Δουπιήσαν να παν τα πιδγιά τ’μι τα ούχα τ’,γιατί έπισι σι κώμα.Πήγαν κι
πράγματι γήνταν σαν απιθαμένους.Αμ’ πάν-ι-τ’λέγαν να πληώσ’να ντου παν σ’ντ
Βουργαρία να ντου κάψ’μι πιντακόσια ιυρώ
κι κάτ’ άλλα ψιλουέξουδα.
Η γιος τ’ η Πέτουους, μην-α-δα τ’άκσι! Λάλει
:ιγώ παγαίνου σ’ντ’ ακκλησιά,έετουτους
απ’ κείτι δουνά μι πάγινι απ’ του χειούδ’κι αα ντου κάψουμ’ ,τι ένι
παατίνα λουβγιαργιά!Τα ζα καίγ’ κ’ικιά σαν έχ’ αρρώστγια μιταδουτική.Κι πού αα
ντου κάψ’πουλύξιρ’Γαουφαλιά,πού,;Σι τι -τι μέσα αα ντου βάλ’ τόσου κουρμί ,τι
ένι πιτνός,τόσους άθιιπους!
-Σ’ντου κλίβανου,σ’ντου κλίβανου τσι καίγ’!
Απ’ ντ’φασαρία σνήρτι η μπάρμπα Μχάλς κι πρόλαβι κι άκσι τσι τιλιυταίις κβέντις,μου
τσμουδγιά ,ακφίισκι να δγει τι λέγαν.
Έκειν’ντ’ούα σέμπκι μέσα γιένας- τι γήνταν- κι
τσι γείπι να ειδουποιήσ’ κανέ γραφείου,κι έφγει.
Η νύφ’ απ’ ένι ξέν΄μου ουρθόδουξ’λάλι:ντεν
πρέπει ,ντεν πρέπει καεί ο μπαμπά σου Πίτερ! Κι η Πίτιρ’ πήι μπρος.
-Αα φύγιτι απ’ του κιφάλι μ’θέλου ντου μπαμπά
μ’να ντου θάψου,να ξέου ότι δουνά ένι του πουλυδουλιμένου τ’ του κουρμούδ’
ν’ανάβου ντ’καντήλα να θυμνιάζου κι να ντου λέγου τα βάσανα μ’!
-Μμ ,δεν-ι γείδις ντ’ Κάλας ,μαζί δε του
βλέπαμ’απ’αργιώναν ντ’αχλιά τς στου Ιγαίου;γείπι η γι αδιρφή τ’
-Ε,και,τι
ιπειδής κάηκι ικείν’πρέπ’να καγούμι γούλ’;Τσι τμούμι έεφτιν’μου δε
κάνουμ’ κι ό,τ’ κάν,γιατί αδιρφή κάναν κι άλλα, ιμείς τα κάνουμ;
-Άιντι να δγιούμι τι αα κάνουμ’
-Σκώθκι καθστός η μπαμπάι τς !Ικείν’σκιαχτήκαν
δαγκάσαν ντη γλώσσα τς,κι τσι λέει:Ακόμα δεν απέθανα κι φαγώνιστι.Τι θελς θυγατία να μι κάψεις ,εε, οχ! Ισένα ,σα
πιθάνς ας σι κάψ’,ιγώ δε θέλου τα κριματόρια,δε μπαίνου σ’ντου φούρνου,αα
σαπίσου στου χώμα κι πέντι κόκκαλα αα ν’ απουμείν’! Η γι αχλιά τι ένι ,αα
μιτακουμίζ’ του κουτούδ’ για αα βαηθούν κιαα ντη τναξ’ στα χουάφγια για λίπασμα
!Αα ,χάνου πάσα ιδέα, δεν απάντιχα να μι πιτάξις σα τα ζα.
Ξανασέμπκι γιένας
κι απόμνι Χατζής κατ’ απ’ γείδι του μπάρμπα Μχάλ’ να κάτι κι να
ρητουρεύ.
-Τι θελς ντου λέει μι νεύρου, καμ γήρτις να μι
κάνς σια ντ Βουργαρία ;
-Ορίστε; Γείπι ικιός
-Ουρίστι,κατουρίστι ,για κάψμου μι γείχιτι.Έλα
απ’ δε σας έκατσι.Μπράβου πιδί μ’ Πέτουου ,μπράβου Καρόλ !Άκσα τι κι πγιος!
-Πίτερ ποτέ δεν κάψει εσένα πολύ αγάπη έχει
-Αα τώρα του κατάλαβα πααπάν,οι τσιαντού θέλα
μι κάν φουρνιστό!Φύγει απ’ τα μάτγια μ’!Ιμείς , ιπειδή γέμσι η τόπους κάθι
καργιάς καΰδ’ δε αα σκουθούν τα πουδάργια να χπήσ’ του κιφάλ’γιατί σι κουμάτ’
δε αα γνουίζ’ η γιένας ντουν άλλου!
Ακούστι ,ντη ψυ μ’σ’ντου Μιγαλουδύναμου κι του
κουρμί μ’ στου χουργιό στου χώμα μας, ,δε λι-ώνουμ’ ,κι σα πέσουμ΄μαζιμέν’ας
σκάβ’ κι ας μας ίιχν’αλλά πουτέ κάψμου!
Έετς ,λέγου μέχρι σήμια πιρνώντα απ τα νμόργια
:θιός σχουρέσ’ παππού, ινώ σα τσι καίγαμ’ απού τότι ,τίπουτα δε θελ’ άπουμείν’
στου μυαλό μας!
-Κι τι γένκι γήρτι στα καλά τ’,γείπαν οι
γιυναίκις.
-Γήρτι κι τι γείσι καλά ,έστλι γιένα γράμμα σ’
ντου προυθυπουργό κι ντου πλύν΄ιφτά πουταμοί!
-Τι ντου λέει;
-Ντου γράφ’:ιγώ πήγα ως έεκ’ δγιε καλά γιατί
άμα μας καίγ’ αα μιτούουμι φούρν΄,100 δουνά,200 κνα ,κι αα χάνουμ’ ντη ψυ μας
κι προυπαντός ντη θρησκεία μας κι ντ΄καταγουγή μας.Ακόμα κι συ σα καγείς πγιος
αα πάει να βήει του κουτούδ’-ι-σ’ να σι θμυθεί ιδώ η Κουλουκουτρώνς πέθανι πριν
πόσα χρόνια κι πήγα στου νικρουταφείου κι θάμαξα όντι γείδα Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης, πγιος ιγώ γιένας πιασκός Σαμουθρακίτς κι του θμούμι …!Κατ’ έετέτγια γράφ!
-Άιντι φεύγουμ’τα νέα ,μας τα γείπις κι να δγιούμι να
ακλουθήσουμ’ του παράδειγμά τ’ να γράψουμ’ σι κανέ κιφαλά κανέ γράμμα,κάμ’
ακούσ’!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
Εκπαιδευτικός ,συγγραφέας,κριτικός
