Μ. Σιγανίδης: Ενας φιλόσοφος της μουσικής

Σας παρουσιάζουμε μια παλιότερη συνέντευξη του Μ.Σιγανίδη στο Βήμα Πολιτισμός και στον Γ.Σκίντσα με αφορμή μια μουσική παράσταση στο six d.o.g.s. στις 9/4/13 με τίτλο "Μ. Σιγανίδης: Ενας φιλόσοφος της μουσικής την Τρίτη στο six d.o.g.s.Συνέντευξη με τον πρωτεργάτη της αυτοσχεδιαστικής και πειραματικής ελληνικής τζαζ"

O Μιχάλης Σιγανίδης αποτελεί έναν από τους πρωτεργάτες της αυτοσχεδιαστικής και πειραματικής ελληνικής τζαζ σκηνής. Μέλος των Χειμερινών Κολυμβητών και των Primavera en Salonico, κινείται με χαρακτηριστική ευκολία και χιούμορ ανάμεσα στη τζαζ, τα μπλουζ, τους παραδοσιακούς ελληνικούς ήχους, την ποίηση και τα ηλεκτρονικά μέσα. Από τις αρχές της δεκαετίας του '80 μέχρι σήμερα, μετράει δεκάδες προσωπικές κυκλοφορίες, συμμετοχές και συνεργασίες, μουσική για θέατρο κι ενορχηστρώσεις.

Σε αυτήν την παράσταση, απόψε Τρίτη στο six d. o. g. s, ο Μιχάλης Σιγανίδης (κοντραμπάσο, ηλ. κιθάρα, φωνή, tapes) συνεργάζεται με τους Αλκίνοο Ιωαννίδη (φωνή, φλογέρες, κρουστά), Χάρη Λαμπράκη (πλήκτρα, νέι), και Κώστα Αναστασιάδη (τύμπανα). Θα ακουστούν ποιήματα των Μ. Σαχτούρη, Ν. Α. Ασλάνογλου, Ο. Καγιάμ, Α. Εμπειρίκου, Λ. Κουκούλα, Π. Ελυάρ, Σ. Μπέκετ, Γ. Σιγανίδη και στίχοι του ίδιου του συνθέτη, ενώ θα προβληθούν βίντεο πολύ μικρού μήκους που επιμελήθηκε ο Γ. Πειραλής. Τίτλος της βραδιάς: doc-fik-oh. Είναι η δημιουργία «μουσικών συνάψεων» μεταξύ καταγραμμένου ηχητικού υλικού (document) και ζωντανής μουσικής δράσης (fiction). Ο αυτοσχεδιασμός - απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη αυτής της μουσικής σκέψης - μεταμορφώνει κάθε φορά «το ίδιο πάντα τραγούδι», σε νέο υλικό.

Και αν τα παραπάνω είναι τα τυπικά μιας συνέντευξης-παρουσίασης, αυτά που ακολουθούν αποδεικνύουν ότι ο Μιχάλης Σιγανίδης είναι ένας φιλόσοφος. Οχι μόνο της μουσικής αλλά της ζωής εν γένει. Η καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη έχει βάλει τη σφραγίδα του στον χώρο του, με το ύφος του, το στιλ του και κυρίως τις συνθέσεις του. Μακριά από τη μαζική παραγωγή και κουλτούρα, κάνει αυτό που πιστεύει, αδιαφορώντας για τις... συνέπειες. Και ίσως για αυτό ξεχωρίζει.

Τι θα δούμε και τι θα ακούσουμε στο six dogs;

«Θα δείτε και θα ακούσετε τον υποφαινόμενο (κοντραμπάσο, κιθάρα, λάπτοπ, φωνή), τον Αλκίνοο Ιωαννίδη (φωνή, φλογέρες, κρουστά), τον Χάρη Λαμπράκη (νέυ, πλήκτρα) και τον Κώστα Αναστασιάδη (τύμπανα), σε μια εκτενή αφήγηση (doc/fik/oh) που θα μπορούσε να περιγραφεί ως  απόπειρα μουσικών "συνάψεων" μεταξύ καταγεγραμμένου ηχητικού υλικού (document) και μυθοπλασίας (fiction). Ενα πρόγραμμα από τραγούδια μας παλαιά και άλλα που γράφονται τώρα. Θα προβληθούν και μερικά μικρά βίντεο παραγωγής μας».

Σας θεωρώ από τους πρωτεργάτες της πειραματικής - αυτοσχεδιαστικής ελληνικής τζαζ. Υπάρχει τζαζ στην Ελλάδα και δη κοινό; 

«Η τζαζ,  ως μουσική φαγητού, μου φέρνει στο νου τη ρήση του Ζάππα (όχι του εθνικού ευεργέτη): it smells funny. Η Άλλη τζαζ όπως την προσλαμβάνουν οι κεραίες μου περιλαμβάνει τον Ν. Γ. Πεντζίκη, τον Τσάρλι Μίνγκους, τον Τορνέ, τον Πέτρο Κόβαλντ. Ειλικρινά, δεν ξέρω για το Κοινό. Μετά την εποχή Μπαράκου (σ.σ.: ιδιοκτήτης του πρώτου τζαζ κλαμπ στην Ελλάδα, στην Πλάκα, τέλη  δεκαετίας του ΄70) διάφορες απόπειρες μη νεκρής πιάτσας...»

Εχετε κάνει πάρα πολλά πράγματα στην πορεία σας... Συνεργασίες, προσωπικούς δίσκους, συμμετοχές, συναυλίες κοκ Πού βρίσκετε την όρεξη και το κουράγιο;

«(Κι εγώ νόμιζα πως είμαι οκνηρός). Γιατί η σιωπή μας είναι ο δισταγμός για τη ζωή και τον θάνατο (Μ. Αναγνωστάκης)».

Ποιος είναι ο ρόλος ενός συνθέτη, μουσικού ΚΛΠ στην Ελλάδα της κρίσης;

«Οχι διαφορετικός από τον ρόλο του στην Ελλάδα της ευμάρειας. Μόνον οι λογαριασμοί».

Και δεν μπορώ να μην σας ρωτήσω πώς βλέπετε την κρίση, τι φταίει για αυτήν και τι τελικά θα αφήσει πίσω της... Αν αφήσει.. 

«Σαν ξεσκαρτάρισμα τη βλέπω για να επαναπροσδιορισθούμε στη ζωή. Προσωπικά και κοινωνικά. Αν δεν μας σκοτώσει, θα μας κάνει πιο δυνατούς...»

Τι σημαίνει συναυλία για εσάς, στο βαθμό που οι παραστάσεις σας είναι ιδιαιτέρως προσεγμένες έως και δύσκολες;

«Μια υπέρβαση του στενού γεροντικού μου τρόπου. Συνάντηση με τους φίλους. Χαρά. Τρομερό άγχος». 

Να γυρίσουμε και λίγο στο παρελθόν... Ποία ήταν η αιτία και αφορμή που σας έσπρωξε στη μουσική; Επιρροές,    ακούσματα, ιδέες, απόψεις όχι μόνο για τη μουσική, όνειρα...

«Το πικάπ της οικογένειας, το ντραμ εντ μπέις των νυχτερινών κέντρων - από μακριά, οι φωνές των οικείων μου, ο Ντύλαν».

Μια περιγραφή των Φίλων Μίλτου Σαχτούρη και γιατί δημιουργήθηκαν;

«Ο ΜΟΤΣΑΡΤ

Ο Μότσαρτ μ' έναν μαύρο σκύλο τριγυρίζει τα καμένα

σπίτια ψάχνει κει μέσα στην καφτή τέφρα και την καρβουνίλα.

Σε μερικές γωνιές δεν έχουν ακόμη σβήσει οι φωτιές …

- ΠΑΡΑΞΕΝΟ - λέει - ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ  

ΠΙΑ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ…»

Μελλοντικά σχέδια

«Εργάζομαι, μετ' εμποδίων, για έναν καινούργιο δίσκο. Η ωραία εικόνα του μέλλοντος για μένα είναι ότι οι ατομικότητες θα συναντηθούν,  αν κι ο μακαρίτης φίλος μου Γιάννης Ζήκας μου έλεγε: "Μιχάλη, το πάρτυ δε θα γίνει".»

Και κάτι ακόμη... Πώς ορίζετε τη μουσική και πώς το τραγούδι;

«Μουσική: η τέχνη του συναρμολογείν τεχνικώς τους ήχους (Λεξ. Δημητράκου).

Τραγούδι: η άκρα συμπύκνωσις (Ζαχαρούχο Νουνού, τσιγάρα Roth - Handle)»