Όταν οι δικαστές κρύβονται σε καιρό ελευθερίας και Δημοκρατίας πίσω από διατάξεις και παραλείψεις για να αποφύγουν ευθύνες, δεν θα προσδώσουν ποτέ κύρος στη Δικαιοσύνη όσο και αν όλοι οι άλλοι την προστατεύουμε.
Ανεξάρτητα με το τι λένε οι παράγοντες της Δικαιοσύνης και σε αναμονή των δικών τους ερευνών για το φιάσκο στη δίκη για τις δωροδοκίες της Siemens, έχουμε κάθε λόγο και δικαίωμα να είμαστε θυμωμένοι. Δυστυχώς, στη διαλυμένη χώρα που ζούμε, είναι αφελές να περιμένεις να λειτουργούν στην εντέλεια μόνον κάποιοι θεσμοί, κάποιες δημόσιες ή ακόμα και ιδιωτικές υπηρεσίες. Το έχουμε πει κάμποσες φορές. Χωρίς κανόνες και διαιτητές δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιος αγώνας. Το είδαμε και, κυρίως, το ακούσαμε και κουφαθήκαμε από τη μεγάλη κανονιά του Μαρινόπουλου. Κατά συνέπεια, ας μη βιάζονται όλοι οι θιγόμενοι να σπεύδουν προς υπεράσπιση και προστασία πραγμάτων και καταστάσεων που τους υπερβαίνουν. Διότι σε ό,τι αφορά τη δικαιοσύνη, οι λειτουργοί της και οι συνδικαλιστικοί τους φορείς δεν είναι επιτρεπτό να συμπεριφέρονται με τα τερτίπια και τη λογική των συντεχνιών του Δημοσίου.
ΚΑΙ ΚΑΛΑ για την υπόθεση “Siemens 1” (των ξένων υπηκόων), όπου ακούμε από τις αντιμαχόμενες πλευρές επιχειρήματα που μας δυσκολεύουν να βγάλουμε συμπέρασμα. Στην υπόθεση της “Siemens 2” του επί Σημίτη υπουργού Μαντέλη, τι έγινε; Οι αθεόφοβες προϊστάμενες αρχές του Εφετείου διόρισαν έναν καρκινοπαθή δικαστή, χωρίς μάλιστα να ορίσουν αναπληρωτή(!) και η δίκη διεκόπη, αφού ο καρκινοπαθής δικαστής απεβίωσε χωρίς να την ολοκληρώσει. Τρομερή χώρα η Ελλάδα, και άντε τώρα να βρεις τον δικαστή και να τον ρωτήσεις, μα γιατί κύριέ μου, αφού σου έμεναν λίγοι μήνες ζωής, δέχθηκες να κουμαντάρεις μια τόσο σημαντική δίκη; Τον δικαστή όμως δεν μπορούμε να τον βρούμε εκεί που πήγε. Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών κ. Ντογιάκος, που ήταν λαλίστατος στην άλλη υπόθεση, δεν θα έπρεπε να απολογηθεί; Δεν το βλέπω όμως, διότι δεν είναι τόσο κουτός. Όταν τη δεύτερη υπόθεση την έχει σκεπάσει η πρώτη, καλύτερη επιλογή είναι η σιωπή. Και άντε τώρα κυρίες και κύριοι της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων να πείσετε τον κόσμο, πως ο μόνος θεσμός που λειτουργεί στην Ελλάδα είναι η Δικαιοσύνη.
ΕΞΗΓΗΣΤΕ μας γιατί η δίκη διεκόπη τώρα με το επιχείρημα της καθυστέρησης στη μετάφραση του βουλεύματος, το οποίο όμως έστω και καθυστερημένα παραδόθηκε πριν από δύο μήνες και συγκεκριμένα στις 16 Μαΐου, όταν σε δίκη Τούρκων υπηκόων, κατηγορούμενων για υπόθεση τρομοκρατίας, είχε απορριφθεί παρόμοια ένσταση για απουσία μετάφρασης, καθώς το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων είχε αποφανθεί πως δεν απαιτείται επίδοση μεταφρασμένου βουλεύματος εφόσον προηγήθηκαν απολογίες στον ανακριτή.
ΑΣΦΑΛΩΣ κατανοούμε ότι πρέπει να προστατεύουμε το κύρος της Δικαιοσύνης για να μπορεί αυτή να κάνει καλύτερα τη δουλειά της. Τι γίνεται όμως όταν εμείς προστατεύουμε το κύρος της Δικαιοσύνης, αλλά αυτή δεν κάνει καλύτερα τη δουλειά της; Όταν αξιωματούχοι της μετέχουν των πολιτικών διεργασιών και συνωμοσιών χωρίς τα ελεγκτικά της όργανα να παρεμβαίνουν και να αξιολογούν το έργο των δικαστικών λειτουργών. Το κύρος ούτε πωλείται ούτε αγοράζεται. Το κύρος το κατακτά κανείς στη ζωή με το έργο του, όπως το κατέκτησε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εισαγγελέας Χρήστος Σαρτζετάκης που μόνος εναντίον όλων, δαιμόνων και βασιλέων, έφερε σε πέρας μια υπόθεση όπως αυτή της δολοφονίας Λαμπράκη από το κράτος και το παρακράτος, γράφοντας ιστορία.
ΘΕΛΩ να πω, ότι όταν οι δικαστές κρύβονται, σε καιρό ελευθερίας και Δημοκρατίας, πίσω από διατάξεις και παραλείψεις για να αποφύγουν ευθύνες, δεν θα προσδώσουν ποτέ κύρος στη Δικαιοσύνη όσο και αν όλοι οι άλλοι την προστατεύουμε. Μη μας μπερδεύετε λοιπόν με νομικά τερτίπια, γιατί έχουμε μάθει καλά από τον συνταγματολόγο καθηγητή Ευάγγελο Βενιζέλο πως μπορεί με βάση τους νόμους να αποδείξει ό,τι θέλει, αρκεί να έχει κάποιον να του θυμίζει πως επ' αυτού έχει πει και τα αντίθετα, με εξαιρετικά -πάντα- επιχειρήματα! Δεν πάει πολύς καιρός που γνωρίσαμε την Εισαγγελέα Εφετών Γεωργία Τσατάνη και μάθαμε τα κατορθώματά της στην υπόθεση Βγενόπουλου, την οποία υπόθεση απαίτησε να αναλάβει, για να τη θέσει αμέσως μετά στο αρχείο! Και εμείς μετά αναρωτιόμασταν πώς και γιατί, μέτριοι νομικά δικηγόροι, διαπρέπουν στις δικαστικές αίθουσες έχοντας ως πελάτες τούς πλέον εύπορους πολίτες της κοινωνίας, τους οποίους -σχεδόν πάντα- αθωώνουν.
ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ με λίγα λόγια δεν είναι απλοί επαγγελματίες. Ασκούν ένα λειτούργημα που μπορεί να σώζει ζωές, όπως κάνει ένας χειρουργός. Αυτή είναι η μεγαλύτερη αμοιβή τους. Η κοινωνία τούς έχει φερθεί επιεικώς όλα αυτά τα χρόνια. Μόνοι τους, με δικές τους αποφάσεις, καθόριζαν τους μισθούς και τις συντάξεις τους. Πρέπει επιτέλους και αυτοί να καταλάβουν ότι στο ισοζύγιο δούναι και λαβείν, βρίσκονται να χρωστάνε στην κοινωνία καλύτερη και ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης. Και αν χρειάζονται τη συνδρομή της κυβέρνησης για να τα καταφέρουν, έχουν κάθε δικαίωμα να καταθέτουν δημοσίως τις απόψεις τους, ώστε να πιέσει και η κοινωνία την πολιτική εξουσία, με σκοπό κάθε πολίτης να μπορεί να βρει το δίκιο του και να κερδίσει τη ζωή του, πριν πεθάνει περιμένοντας έως και δέκα χρόνια να δικαιωθεί.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ
dchristou52@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου