Δ.ΣΙΜΣΙΡΙΚΗΣ - Ιστορίες της θάλασσας

Ο καπτάν Βαλάντης ξαφνικά, τράβηξε τη σαϊτα που είχε πάντα στο καπέλο του, και το κατέβασε στα μάτια, για να δει καλύτερα.

Απ΄τον Γραίγο* (βόρειο-ανατολικά) βαρύς ο καιρός, ερχότανε μπουρίνι. Άλλαξε μυρουδιά το πέλαγος. Ο αέρας έφερε απ΄την αστραπή, κάτι σαν κάπνα από μπαρούτι.
"Θα φάμε θάλασσα και αέρα"…. μουρμούρισε. Φώναξε στα μεγάφωνα:
-Ανοίξτε όλα τα μπούνια, δέστε τα εργαλεία στην κουβέρτα, ασφαλίστε τα ταμπούκια. Σε μια ώρα, θα χαλάσει ο Θεός τον κόσμο. Λοστρόμε, όλοι απίκω*. (έτοιμοι) Μήτσο, φέρμα το πρυμιό παλάγκο το βλέπω λάσκα… θα χτυπήσει κανένας. Θα κατέβω σε λίγο να σας δω. Λοστρόμε μ΄ άκουσες; Όλοι απίκω.

Κάτω στην κουβέρτα δυο μάγκες Σαλονικοί κατέβαζαν μερικούς καλόβολους Άγιους. Ο καπτάν Βαλάντης τους άκουσε κι αγρίεψε, μπαρούτιασε……τάβαλε με τον λοστρόμο του.
-Λοστρόμε πες τους να σκάσουν..….. Όποιος ξανακατεβάσει Άγιο θα τονε κρεμάσω στο παλάγκο το μαγκιώρο……..Να κατέβει ο ουρανός να μας πνίξει θέλουν μωρέ ;

Το “Χριστόφορος Χ” βογάριζε* (αρμένιζε δύσκολα, επικίνδυνα) πάνω στον καιρό, σαν άγριο άλογο. Σαν να ήθελε να νικήσει τον Θεό. Η πλώρη του βούταγε στη θάλασσα, η γέφυρα χανόταν κάτω απ΄το νερό. Άδειαζε η θάλασσα από τα μπούνια, κι ερχόταν η άλλη. Η προπέλα ξενέριζε, έχανε τα νερά της, και τα ξανάπιανε. Ο αέρας σφύριζε πάνω στα σύρματα που τραβούσε, μα ο καπτάν-Βαλάντης έπινε τον καφέ του, αργά.
Βογάριζε, γιατί ο καπετάνιος είχε εμπιστοσύνη το βαπόρι του, και το βαπόρι τον καπετάνιο του.
Να το ξέρεις…το μυαλό μου είναι εκεί μαζί σας…στα πέλαγα… Θάλασσες καλές καπτάν Βαλάντη. Η Παναγιά στην πλώρη σας.

Dimitris Simsirikis

*** Ο καλός μου φίλος Δ.Σιμσιρίκης παθιασμένος με το νησί μας τη Σαμοθράκη, αναπολεί στις ιστορίες του και περιγράφει αυθεντικά τις εμπειρίες του από το σκληρό επάγγελμα της θάλασσας. Εργάζονταν σε "ψαράδικα" όπου η φύση της εργασίες κάνει τους ανθρώπους να έρχονται πολύ κοντά και να γίνονται θέλουν δεν θέλουν ομάδα και για όσους αντέξουν σ' αυτήν την συνύπαρξη "οικογένεια". Του εύχομαι νάναι γερός και να συνεχίσει όσο μπορεί περισσότερο να αποτυπώνει τις εμπειρίες της παραδοσιακής ναυτοσύνης που έχει ζήσει και που δυστυχώς έχει χαθεί . . . . Σπιτάλας Βασίλης