7 Δεκεμβρίου 2018

Τα τρένα γέννησαν την Αλεξανδρούπολη - Μουσειακό σιδηροδρομικό πάρκο Ανδριανούπολης

Γερμανική ατμομηχανή (κάτω τα τεχνικά χαρακτηριστικά της)


 Ο επιβατικός σταθμός  - έκδοση εισιτηρίων και αίθουσα αναμονής

 Το κτήριο με τα γραφεία των διοικητικών υπηρεσιών





  Στο βάθος ο πύργος, είναι η "πόμπα" η  οποία με μάνικα γέμιζε με νερό την ατμομηχανή
οι σιδηροδρομική γραμμή περνούσε δίπλα της

 Αυτή είναι η πόρτα που έριχνε ο θερμαστής με το φτυάρι το πετροκάρβουνο για να ζεσταθεί το νερό να γίνει ατμός και να λειτουργήσει η "ατμομηχανή" - οι περισσότερες μηχανές τότε ήταν Γερμανικές.
                            
              Ο γιος μου ανεβαίνει στην καρότσα της ατμομηχανής όπου ήταν το πετροκάρβουνο



Οι παραπάνω φωτο είναι από τον μουσειακό χώρο του σιδηροδρομικού σταθμού του Κάραγατς (EDIRNE) που ανακαινίστηκε από το πανεπιστήμιο της Ανδριανούπολης (από τα τμήματα μηχανικών και πολιτισμού) και είναι ελεύθερη η είσοδος στο κοινό. Στην επίσκεψή μας με την οικογένειά μου ημέρα Κυριακή, ο τεράστιος αυτός χώρος που έχει δεσμευτεί για το εκθετικό πάρκο, ήταν γεμάτος από σχολεία, οικογένειες, από ντόπιους και τουρίστες. Σήμερα ο σιδηροδρομικός σταθμός είναι αλλού. Η απόφαση του Τουρκικού Κράτους για την αναπαλαίωση του παλιού σταθμού και η εξαιρετική δουλειά και συμβολή του πανεπιστημίου έσωσαν ένα μεγάλο ιστορικό μνημείο για ολόκληρη την Ευρώπη αφού ο σταθμός της Αδριανούπολης ήταν για ολόκληρο το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ευρώπης σε σύνδεση με την Ασία κομβικός

Από την Αδριανούπολη και ειδικά από την συνοικία του Κάραγατς, στρατολογήθηκαν σιδηροδρομικοί για ολόκληρο σχεδόν το δίκτυο Τουρκίας και Ελλάδας στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του σιδηροδρόμου, διότι η Αδριανούπολη της τότε εποχής (θα διαβάσετε παρακάτω) ήταν οικονομικό και πολιτιστικό σταυροδρόμι και οι κάτοικοι ιδίως οι μορφωμένοι, ομιλούσαν εκτός από τα τουρκικά τα ελληνικά και τα βουλγάρικα και ιταλικά και γαλλικά και πολλοί ακόμη και γερμανικά και τα αγγλικά. Ενδεικτικά αναφέρω ότι και οι δύο οι παππούδες μου (Σπιτάλας Βασίλης και Τσακίρης Δαμιανός, ομιλούσαν όλες τις παραπάνω γλώσσες. Να σημειωθεί ότι στα σχολεία τα Ιταλικά και τα Γαλλικά ήταν σχεδόν υποχρεωτικά. "Το επίθετο Σπιτάλας είναι το παρατσούκλι του πατέρα του παππού μου επειδή είχε δική του κλινική - spitali στα ιταλικά είναι το νοσοκομείο)". 
Έτσι, οι Γάλλοι και οι Αυστριακοί είχαν βρει έτοιμους γλωσσομαθείς για να επανδρώσουν τις υπηρεσίες τους.

Την παρουσίαση του σταθμού του Κάραγατς την έκανα ειδικά σήμερα γιατί αυτές τις μέρες γίνεται σχετικό Συνέδριο στην Αλεξ/πολη. Η πρόθεσή μου είναι να ευαισθητο-ποιήσω τον κάθε πολίτη τον κάθε υπεύθυνο, τους θεσμικούς της Περιφέρειας, τους Δημάρχους και την Πολιτεία για την ανάγκη ο ευρύτερος χώρος του Γαλλικού Σταθμού (που είναι η απαρχή της ιστορίας της γέννησης της Αλεξανδρούπολης, το μοναδικό ζωντανό ακόμη μνημείο της να σωθεί, να παραμείνει όρθιος και όμορφος στο χρόνο για να μάθουν και να μαθαίνουν οι ντόπιοι αλλά και οι επισκέπτες την γέννηση της Αλεξα-νδρούπολης και τη συμβολή των σιδηροδρόμων στην ιστορία της περιοχής. Το τραίνο έφερε τους κατασκευαστές της γραμμής, τους σιδηροδρομικούς και τους μαουνιέρηδες που φορτοεκφόρτωναν τα εμπορεύματα από τα βαλκάνια στην Ασία και αντίστροφα από το πρώτο λιμανάκι. Όλα αυτά μαζί γέννησαν την Αλεξανρούπολη.
***Θα έκανα επίσης μια ειδική έκκληση στο ΚΤΕΛ της Αλεξανδρούπολης να μη προχωρήσει στη μεταφορά του στην έκταση που του έχει παραχωρηθεί μέσα στα όρια του σιδηροδρομικού σταθμού.
- . -

*** Τα παρακάτω ιστορικά στοιχεία είναι από το βιβλίο του
 



- . -
Σπιτάλας Βασίλης

Δεν υπάρχουν σχόλια: