Μπορεί η διεύρυνση της επιρροής να συνδυαστεί με την ενίσχυση της αξιοπιστίας;
Η σχέση ανάμεσα στην επιδίωξη πρόωρων εκλογών και την αποτροπή της εκλογής προέδρου της δημοκρατίας από την υπάρχουσα Βουλή δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται.
Προϋπόθεση, βέβαια, για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών είναι η απομάκρυνση της κυβέρνησης από το στόχο της συγκέντρωσης των 180 ψήφων στην υπάρχουσα Βουλή. Και σωστά ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει σε προτεραιότητα αυτή την επιδίωξη.
Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνά ότι τελικός σκοπός της επιδίωξης αυτής είναι η ανατροπή όσο γίνεται νωρίτερα της καταστροφικής πολιτικής που υλοποιεί η κυβέρνηση και η εξασφάλιση ισχυρής πλειοψηφίας στη νέα Βουλή ικανής να προωθήσει και να υπερασπιστεί μια συγκεκριμένη πολιτική: κατάργησης του μνηνονιακού νομοθετικού πλαισίου, αναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης με γνώμονα το γνωστό τρίπτυχο (διαγραφή, νεκρή περίοδος αποπληρωμής για το υπόλοιπο και ρήτρα ανάπτυξης) και εφαρμογής ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης και κοινωνικής αναγέννησης.
Για να επιτευχθεί αυτός ο μείζων σκοπός, η αποτροπή της εκλογής προέδρου χρειάζεται να γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην παρεμποδίζεται, αντίθετα να διευκολύνεται η εξασφάλιση μιας ισχυρής και σταθερής πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα Βουλή. Να μη μειώνει, δηλαδή, την ελκτική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ και να μην αποδυναμώνει την ομοιογένεια και την αποφασιστικότητα της διευρυμένης κοινοβουλευτικής ομάδας του.
Συμπτώσεις και αποκλίσεις
Η σύνδεση, λοιπόν, του ενός στόχου με τον άλλο χρειάζεται να γίνει με τις απαραίτητες πολιτικές προϋποθέσεις και όχι μηχανιστικά. Η επιχείρηση πειθούς των βουλευτών, ώστε να μη συναινέσουν στην εκλογή προέδρου από αυτή τη Βουλή, η απαίτηση, αν θέλετε, από αυτούς να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο, δεν προϋποθέτει απαραίτητα σύμπτωση με τις γενικότερες πολιτικές επιδιώξεις τού ΣΥΡΙΖΑ. Η σύμπτωση στο συγκεκριμένο στόχο δεν συνεπάγεται αυτονόητα σύμπτωση και στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης, η στάση στο κομβικό ζήτημα της εκλογής προέδρου δεν αποτελεί επαρκή αιτία διαφοροποίησης της γενικότερης εκτίμησης που έχει διαμορφώσει το εκλογικό σώμα για τη στάση κάθε πολιτικού ή κάθε πολιτικής δύναμης στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα που αναδείχθηκαν ιδίως τα τελευταία πέντε χρόνια. Η κριτική αποτίμηση γίνεται συνολικά και δεν είναι στιγμιαία.
Αν δεν συντρέξουν αυτές οι προϋποθέσεις, μπορεί να βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο παράδοξο να αποτρέψει μεν την εκλογή προέδρου, να εξασφαλίσει τις πρόωρες εκλογές, αλλά να βρεθεί στη νέα Βουλή με μειωμένη δύναμη ή ανομοιογενή στήριξη, που δεν θα του επιτρέψουν να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
Προϋπόθεση, βέβαια, για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών είναι η απομάκρυνση της κυβέρνησης από το στόχο της συγκέντρωσης των 180 ψήφων στην υπάρχουσα Βουλή. Και σωστά ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει σε προτεραιότητα αυτή την επιδίωξη.
Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνά ότι τελικός σκοπός της επιδίωξης αυτής είναι η ανατροπή όσο γίνεται νωρίτερα της καταστροφικής πολιτικής που υλοποιεί η κυβέρνηση και η εξασφάλιση ισχυρής πλειοψηφίας στη νέα Βουλή ικανής να προωθήσει και να υπερασπιστεί μια συγκεκριμένη πολιτική: κατάργησης του μνηνονιακού νομοθετικού πλαισίου, αναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης με γνώμονα το γνωστό τρίπτυχο (διαγραφή, νεκρή περίοδος αποπληρωμής για το υπόλοιπο και ρήτρα ανάπτυξης) και εφαρμογής ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης και κοινωνικής αναγέννησης.
Για να επιτευχθεί αυτός ο μείζων σκοπός, η αποτροπή της εκλογής προέδρου χρειάζεται να γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην παρεμποδίζεται, αντίθετα να διευκολύνεται η εξασφάλιση μιας ισχυρής και σταθερής πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα Βουλή. Να μη μειώνει, δηλαδή, την ελκτική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ και να μην αποδυναμώνει την ομοιογένεια και την αποφασιστικότητα της διευρυμένης κοινοβουλευτικής ομάδας του.
Συμπτώσεις και αποκλίσεις
Η σύνδεση, λοιπόν, του ενός στόχου με τον άλλο χρειάζεται να γίνει με τις απαραίτητες πολιτικές προϋποθέσεις και όχι μηχανιστικά. Η επιχείρηση πειθούς των βουλευτών, ώστε να μη συναινέσουν στην εκλογή προέδρου από αυτή τη Βουλή, η απαίτηση, αν θέλετε, από αυτούς να αποτρέψουν αυτό το ενδεχόμενο, δεν προϋποθέτει απαραίτητα σύμπτωση με τις γενικότερες πολιτικές επιδιώξεις τού ΣΥΡΙΖΑ. Η σύμπτωση στο συγκεκριμένο στόχο δεν συνεπάγεται αυτονόητα σύμπτωση και στο κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.
Επίσης, η στάση στο κομβικό ζήτημα της εκλογής προέδρου δεν αποτελεί επαρκή αιτία διαφοροποίησης της γενικότερης εκτίμησης που έχει διαμορφώσει το εκλογικό σώμα για τη στάση κάθε πολιτικού ή κάθε πολιτικής δύναμης στα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα που αναδείχθηκαν ιδίως τα τελευταία πέντε χρόνια. Η κριτική αποτίμηση γίνεται συνολικά και δεν είναι στιγμιαία.
Αν δεν συντρέξουν αυτές οι προϋποθέσεις, μπορεί να βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο παράδοξο να αποτρέψει μεν την εκλογή προέδρου, να εξασφαλίσει τις πρόωρες εκλογές, αλλά να βρεθεί στη νέα Βουλή με μειωμένη δύναμη ή ανομοιογενή στήριξη, που δεν θα του επιτρέψουν να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
Απλή αριθμητική και πολιτική άλγεβρα
Μα άλλα λόγια, τόσο στο ειδικότερο ζήτημα της εκλογής προέδρου και των πρόωρων εκλογών, όσο και στο γενικότερο ζήτημα της εκλογικής τακτικής, το πρόβλημα που έχει να λύσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρόβλημα απλής αριθμητικής, αλλά πολιτική άλγεβρας με αρκετούς αγνώστους.
Πρώτος άγνωστος. Οι πολιτικές συμμαχίες που επιδιώκονται για την αποτροπή της εκλογής προέδρου, είναι ταυτόσημες με εκείνες που θα του εξασφαλίσουν τη μέγιστη δυναμική των ψηφοδελτίων του στις κρίσιμες επόμενες εκλογές;
Δεύτερος άγνωστος. Στην ενισχυμένη πλειοψηφία που επιδιώκεται να εξασφαλιστεί στη νέα Βουλή, πόσο εμπεδωμένη θα είναι η ομοθυμία και η αποφασιστικότητα για την αντιμετώπιση των σοβαρότατων δυσκολιών που θα συναντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ; Η σύμπτωση σε μια κίνηση τακτικής μπορεί να εξασφαλίσει τη συμπόρευση και προς το μεσοπρόθεσμο στρατηγικό στόχο του;
Δείκτες επικινδυνότητας
Θα μπορούσαμε να κρατήσουμε ως συμπέρασμα των έως εδώ προβληματισμών ότι η εκλογική τακτική ενός κόμματος, για να είναι αποτελεσματική, χρειάζεται να υπηρετεί τους γενικότερους πολιτικούς στόχους του και όχι να τους θέτει εν κινδύνω. Και οι κίνδυνοι που απειλούν τον ΣΥΡΙΖΑ στις κρίσιμες επόμενες εκλογές είναι περισσότεροι του ενός.
Πρώτος είναι ο κίνδυνος να μην μπορέσει να πείσει τους συντηρητικότερους, εκ δεξιών του, ταλαντευόμενους ψηφοφόρους. Φανταστείτε έναν εν δυνάμει ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ αυτής της κατηγορίας να έχει στα χέρια του ένα ψηφοδέλτιο που να το «κοσμούν» πολιτικοί υπεύθυνοι για τις καταστροφές που έχει υποστεί τα πέντε τελευταία χρόνια. Αφού πρώτα τον είχαν εκμαυλίσει με πελατειακές σχέσεις στα χρόνια της δανεικής αφθονίας.
Δεύτερος κίνδυνος είναι να μειωθεί η ελκυστικότητα της πρότασής του στα μάτια των εξ αριστερών προσερχόμενων δυνάμει ψηφοφόρων του, αν το εκλογικό του πρόσωπο δεν υποστηρίζει τις ριζοσπαστικές προγραμματικές δεσμεύσεις του και δεν προεικάζει μια κυβερνητική πλειοψηφία αποφασισμένη για τις κρίσιμες μάχες. Φανταστείτε το παλιρροϊκό κύμα της άμπωτης που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια προεκλογική εικόνα. Μπορείτε να φανταστείτε ακόμα τις χαρές που θα κάνουν στον Περισσό και αλλαχού…
Τρίτος κίνδυνος είναι να μη κατορθώσει να προσελκύσει τους αργούντες ψηφορόφους, που, απογοητευμένοι, προσανατολίζονται στην αποχή. Ή εκείνους που αναζητούν το νέο πολιτικό πρόσωπο και μπορεί, εξαιτίας των αστοχιών τού ΣΥΡΙΖΑ, να πιστέψουν ότι το βρίσκουν στη νεωτερίζουσα απολιτικότητα του Ποταμιού. Ή, πολύ χειρότερα, στις εκδοχές της ακροδεξιάς.
Τέταρτος κίνδυνος είναι, στρέφοντας ο ΣΥΡΙΖΑ την προσοχή του σε πρόσωπα του παρελθόντος, που υποτίθεται ότι ανοίγουν πόρτες σε ορισμένα κοινωνικά στρώματα, να υποτιμήσει την ανάγκη προβολής νέων προσώπων, πιο προσιτών και οικείων στους νέους ανθρώπους, ειδικότερα σ’ αυτούς που στέκουν με επιφύλαξη απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις και είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στην επιρροή ακόμη και της Χρυσής Αυγής.
Για να μη μακρηγορούμε, αυτό που συχνά παρουσιάζεται σαν μια απλή πρόσθεση κάποιων προσώπων στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα είναι μια δύσκολη άσκηση ισορροπημένης τακτικής, που θα τονώσει τα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ ως αριστερού, ριζοσπαστικού, αξιόπιστου πολιτικού σχηματισμού, ικανού να ανταποκριθεί στις πολύπλευρες απαιτήσεις μιας καθημαγμένης κοινωνίας, χωρίς να στενεύει τους ορίζοντές του. Μια άσκηση διεύρυνσης της επιρροής του χωρίς υπονόμευση της αξιοπιστίας του.
Χ. Γεωργούλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου