Το τρις εξαμαρτείν

Από το 2010 μέχρι πρότινος, επί πέντε χρόνια, ο ελληνικός λαός έχει καταστεί μάρτυρας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, ενός τραγικού αλισβερισιού: Μέτρα για τη δανειακή δόση. Ανά τρεις - τέσσερις μήνες ένα γκρουπ χαρτογιακάδων με παχυλούς μισθούς, η επονομαζόμενη τρόικα, αλώνιζε στο κέντρο της Αθήνας και "αξιολογούσε" τις επιδόσεις όχι των φορέων του Δημοσίου, αλλά, πρωτίστως, των υπουργών. Ο βαθμός συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις έκρινε, σε πολλές περιπτώσεις, και τη δυνατότητα καριέρας στα υπουργικά συμβούλια του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Η "αξιολόγηση" αναμεταδιδόταν ζωντανά από τηλεοράσεις, ώστε ο λαός να μπορεί να απολαύσει το θέαμα, όσο περιοριζόταν ο άρτος.
Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι το εν λόγω θέαμα δεν θα επαναληφθεί και είναι διατεθειμένη να διαπραγματευθεί μια νέα συμφωνία με τους δανειστές επί τη βάσει του άρτου. Αυτό που επικράτησε να λέγεται "βιώσιμη λύση". Έκανε απολύτως σαφές, επίσης, ότι μέτρα όπως αυτά του Μνημονίου, που θα αποδεκατίσουν το ΑΕΠ της χώρας και θα αφανίσουν το εισόδημα των πολιτών, δεν θα γίνουν αποδεκτά διότι αντίκεινται στη "βιώσιμη λύση". Σ' αυτό βρήκε και συμμάχους, είτε μεταξύ των "εταίρων" της είτε μεταξύ μεμονωμένων παραγόντων του διεθνούς πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού γίγνεσθαι. Από αυτό το σημείο εκκινώντας, προχώρησε για έναν "έντιμο συμβιβασμό".
Ύστερα από διαπραγματεύσεις τεσσάρων μηνών και ενώ έχει γίνει φανερό στους πάντες (εξαιρούνται Σόιμπλε - Λαγκάρντ και εγχώριοι εκλαϊκευτές των μνημονιακών πολιτικών) ότι η κυβέρνηση έχει κάνει πολλά βήματα προσέγγισης των δανειστών, οι λεγόμενοι θεσμοί, υπό την καθοδήγηση της "φράξιας Σόιμπλε" στην Ευρώπη, σπρώχνουν την Ελλάδα βαθύτερα στον γκρεμό. Στο τελευταίο Eurogroup, όπως έγινε χθες βράδυ γνωστό, υπέβαλαν δύο προτάσεις: η μία χειρότερη από την άλλη. Ακριβέστερα, η μία αποτελεί το προοίμιο της άλλης.
Σύμφωνα με την πρώτη, η Ελλάδα λαμβάνει σχεδόν όλα τα μέτρα που προέβλεπε η "πέμπτη αξιολόγηση" του Μνημονίου, το "πρόγραμμα" παρατείνεται κατά πέντε μήνες ώστε τα μέτρα να εφαρμοσθούν και, σε αντάλλαγμα, της χορηγούνται 15,5 δισ. για τις -εν τω μεταξύ- χρηματοδοτικές της ανάγκες. Επειδή, όμως, τα 15,5 δισ. δεν επαρκούν ούτε για τις χρηματοδοτικές ανάγκες, για να βγάλουμε το πεντάμηνο θα πρέπει να "τσοντάρουμε" ορισμένα ακόμη ταμιακά διαθέσιμα από διάφορους κοινωνικούς τομείς, με συνέπεια στο τέλος του έτους να έχουμε πλήρως στεγνώσει και να "διψάμε" για ένα νέο δάνειο.
Το σχέδιο είναι έτοιμο, η δεύτερη πρόταση. Σύμφωνα με αυτήν, μάλλον πατρότητας ΔΝΤ, στην Ελλάδα μπορεί να διατεθεί ένα τρίτο "πακέτο" ύψους 50 δισ. για τρία χρόνια, με το οποίο, αφού βεβαίως υλοποιηθούν τα μέτρα (τρίτο Μνημόνιο) που θα το συνοδεύουν, το χρέος θα γίνει εκ νέου βιώσιμο το 2022. Με λίγα λόγια, τρίτη φορά η ίδια συνταγή (2010, 2012, 2016). Υπάρχει κυβέρνηση να κάνει για τρίτη φορά το ίδιο "λάθος" - έγκλημα εις βάρος της χώρας της; Η σημερινή σίγουρα όχι, όμως το πραγματικό ερώτημα είναι: Όσοι προτείνουν την ιδια συνταγή απλώς επαναλαμβάνουν το ίδιο "λάθος" ή υπηρετούν κάποιο ευρύτερο πολιτικό σχέδιο εις βάρος και της σημερινής Ευρώπης;
avgi.gr