Απάντηση στο ερώτημα "γιατί κάνει εκλογές ο Τσίπρας", το οποίο έθεσε ο ίδιος σταθερά τις τελευταίες ημέρες, έδωσε χθες ο Ευ. Μεϊμαράκης εκτιμώντας ότι ο πρωθυπουργός "θέλει να διαφύγει" για να μην αναλάβει την ευθύνη αυτών που υπέγραψε και "ίσως θέλει να σκάσει στα χέρια άλλου" το "ενδεχόμενο Grexit, που ακόμη δεν έχει αποκλειστεί πλήρως".

Με αυτή την υπόθεση εργασίας εκτίμησε στη συνέχεια ότι ο ίδιος "θα κερδίσει τις εκλογές", αλλά, περιέργως, ενώ θα έπρεπε να εμφανιστεί χαρούμενος που ο ίδιος θα γίνει πρωθυπουργός και η χώρα θα αποφύγει τα χειρότερα από τους "ψευτράκους" του ΣΥΡΙΖΑ, σε άλλο σημείο της ομιλίας του επανέλαβε την εκτίμηση ότι οι εκλογές θα είναι "καταστροφικές για την οικονομία".
Ρεαλιστικότερη ήταν η απάντηση που έδωσε λίγες ώρες αργότερα στο ίδιο ερώτημα ο Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος εκτίμησε ότι μόνο κίνητρο των κινήσεων Τσίπρα είναι "η παραμονή στην εξουσία". Ρεαλιστικότερη υπό την έννοια ότι κρύβει την παραδοχή πως ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι -τουλάχιστον- πρώτη δύναμη.

Οι αντιφάσεις στις ερμηνευτικές ακροβασίες ή τις ψυχολογικού τύπου προσεγγίσεις από το άλλοτε αρραγές μέτωπο Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ δεν προκύπτουν από την αδυναμία ανάγνωσης και ανάλυσης της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας, αλλά, όσο και αν φαίνεται παράδοξο, από το γεγονός ότι βρίσκονται εν κενώ στρατηγικής.

Παράδοξο γιατί η πρώτη εντύπωση που δημιουργήθηκε μετά την καταψήφιση των επιλογών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. από 30-40 βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, που προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης και οδήγησε στις εκλογές, ήταν ότι πρόβλημα πολιτικής στρατηγικής αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Βεβαίως και ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει πρόβλημα, αλλά μάλλον φαίνεται ότι είναι πιο εύκολο στον ΣΥΡΙΖΑ να διαμορφώσει μια στρατηγική αξιοποίησης των δυνατοτήτων που παρέχει η συμφωνία με τους δανειστές προς όφελος της χώρας και των πολιτών μεσοπρόθεσμα, αναλαμβάνοντας προφανώς και την πολιτική ευθύνη των μέτρων που συνοδεύουν τη δανειακή σύμβαση, παρά στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ να απαλλαγούν από το παρελθόν τους και να παρουσιάσουν νέο πρόσωπο. Όπως και το Ποτάμι, δεν φαίνεται να έχουν καν τη διάθεση.

Δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητο το ότι ακόμη και κατά την πεντάμηνη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές πίεζαν την ελληνική πλευρά να δεχθεί άνευ όρων ό,τι της προσφερόταν, αποφεύγοντας οποιαδήποτε κριτική στις αξιώσεις των δανειστών, ακόμη και του Σόιμπλε.

Τι μπορούν τώρα πειστικά να υποστηρίζουν; Ότι ο Τσίπρας δεν έφερε καλή συμφωνία ή ότι θα διαπραγματευτούν σκληρά την απομείωση του χρέους; ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, μάλιστα, φαίνεται να προβάλλουν ως κεντρικό θέμα της προεκλογικής τους καμπάνιας την "εγγύηση" της πολιτικής σταθερότητας συνεργαζόμενοι μετεκλογικά με όποιον είναι πρώτο κόμμα. Αδιαφορούν ακόμη και γι' αυτό που παλαιότερα λεγόταν "προοδευτική κατεύθυνση" ή "προοδευτικό πρόσημο".
Τελικώς, μάλλον ο Ευ. Βενιζέλος κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.
avgi.gr