Μπορεί να φαίνεται παράλογο, μια που βρισκόμαστε πλέον στην καρδιά του χειμώνα, όμως η Γη έφτασε στο λεγόμενο περιήλιο, την ελάχιστη απόστασή της από τον Ήλιο, στις 07.18 ώρα Ελλάδας το πρωί της 3ης Ιανουαρίου.
Τη στιγμή εκείνη, το κέντρο της Γης απείχε από το κέντρο του Ήλιου 147.100.176 χιλιόμετρα. Από εδώ και πέρα, ο πλανήτης θα συνεχίσει να απομακρύνεται από το άστρο μέχρι να φτάσει στο αφήλιο στις 4 Ιουλίου, οπότε η απόσταση θα έχει αυξηθεί στα 152.103.776 χιλιόμετρα.
Η απόσταση από τον Ήλιο θα έπρεπε βέβαια να είναι σταθερή αν η Γη κινείτο σε κυκλική τροχιά. Στην πραγματικότητα όμως η τροχιά έχει ελλειπτικό σχήμα, αν και είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τη διαφορά με γυμνό μάτι.
Ο Φιλ Πλέιτ, αστρονόμος που γράφει στο Slate.com, παρουσιάζει ένα γράφημα που συγκρίνει την τροχιά της Γης (δεξιά) με έναν τέλειο κύκλο. Η διαφορά είναι δυσδιάκριτη, περίπου 2%.
Πώς όμως γίνεται να φτάνει η Γη στο περιήλιο στα μέσα του χειμώνα;
Η απάντηση είναι ότι η εναλλαγή των εποχών δεν συνδέεται με την αυξομείωση της απόστασης.
Η εναλλαγή φείλεται στο γεγονός ότι ο άξονας της Γης είναι κεκκλιμένος και κοιτάει πάντα στο ίδιο σημείο του ουρανού. Ως αποτέλεσμα, ο βόρειος πόλος του πλανήτη λούζεται σε μόνιμο φως για έξι μήνες, οπότε το βόρειο ημισφαίριο έχει άνοιξη ή καλοκαίρι. Τους υπόλοιπους έξι μήνες, ο βόρειος πόλος βυθίζεται στο σκοτάδι και η ζέστη μετακομίζει στο νότιο ημισφαίριο.
Επιπλέον, το περιήλιο και το αφήλιο δεν έρχονται πάντα την ίδια ημερομηνία. Ούτε εξάλλου και οι εποχές, αφού ο άξονας της Γης ταλαντώνεται σαν σβούρα με περίοδο περίπου 26.000 ετών.
Και αυτό σημαίνει ότι σε μερικές χιλιάδες χρόνια οι εποχές θα έχουν μετακινηθεί αρκετά στο ημερολόγιο, παρόλο που η τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο θα παραμένει σχεδόν η ίδια.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Τη στιγμή εκείνη, το κέντρο της Γης απείχε από το κέντρο του Ήλιου 147.100.176 χιλιόμετρα. Από εδώ και πέρα, ο πλανήτης θα συνεχίσει να απομακρύνεται από το άστρο μέχρι να φτάσει στο αφήλιο στις 4 Ιουλίου, οπότε η απόσταση θα έχει αυξηθεί στα 152.103.776 χιλιόμετρα.
Η απόσταση από τον Ήλιο θα έπρεπε βέβαια να είναι σταθερή αν η Γη κινείτο σε κυκλική τροχιά. Στην πραγματικότητα όμως η τροχιά έχει ελλειπτικό σχήμα, αν και είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τη διαφορά με γυμνό μάτι.
Πηγή: Wolfram Alpha/Phil Plait
Ο Φιλ Πλέιτ, αστρονόμος που γράφει στο Slate.com, παρουσιάζει ένα γράφημα που συγκρίνει την τροχιά της Γης (δεξιά) με έναν τέλειο κύκλο. Η διαφορά είναι δυσδιάκριτη, περίπου 2%.
Πώς όμως γίνεται να φτάνει η Γη στο περιήλιο στα μέσα του χειμώνα;
Η απάντηση είναι ότι η εναλλαγή των εποχών δεν συνδέεται με την αυξομείωση της απόστασης.
Η εναλλαγή φείλεται στο γεγονός ότι ο άξονας της Γης είναι κεκκλιμένος και κοιτάει πάντα στο ίδιο σημείο του ουρανού. Ως αποτέλεσμα, ο βόρειος πόλος του πλανήτη λούζεται σε μόνιμο φως για έξι μήνες, οπότε το βόρειο ημισφαίριο έχει άνοιξη ή καλοκαίρι. Τους υπόλοιπους έξι μήνες, ο βόρειος πόλος βυθίζεται στο σκοτάδι και η ζέστη μετακομίζει στο νότιο ημισφαίριο.
Επιπλέον, το περιήλιο και το αφήλιο δεν έρχονται πάντα την ίδια ημερομηνία. Ούτε εξάλλου και οι εποχές, αφού ο άξονας της Γης ταλαντώνεται σαν σβούρα με περίοδο περίπου 26.000 ετών.
Και αυτό σημαίνει ότι σε μερικές χιλιάδες χρόνια οι εποχές θα έχουν μετακινηθεί αρκετά στο ημερολόγιο, παρόλο που η τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο θα παραμένει σχεδόν η ίδια.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου