Μονόδρομος η ένταξη της μειονότητας στην κοινωνία

Είναι δάσκαλος στο μειονοτικό σχολείο Αλεξανδρούπολης, στην πόλη που γεννήθηκε το 1979 και στο σχολείο που φοίτησαν οι γονείς του. Μεγάλωσε στον Πειραιά, στα Καμίνια, σε ένα περιβάλλον, το οποίο, όπως λέει, από τη μία τον βοήθησε ώστε να θεωρεί αυτονόητη τη συνέχιση της εκπαίδευσής του, κι από την άλλη, τον προστάτευε από κάθε ρατσιστική συμπεριφορά που μπορεί να εκδηλωνόταν απέναντί του. Είναι ο Δαγλή Γιασάρ, υποψήφιος με τον συνδυασμό του Απόστολου Φωτιάδη, «Δήμος και Δημότες», ο οποίος, όπως λέει, είναι πλέον επιβεβλημένη η ανάγκη ένταξης της μειονότητας στην κοινωνία, με πρόσβαση στη μόρφωση, την εργασία, με υποδομές αυτονόητες για τον 21ο αιώνα. «Προέρχομαι από τη μειονότητα, από τη γειτονιά της Άβαντος, όπου υπάρχει ένας ταλαιπωρημένος κόσμος, επί χρόνια. Τελευταία σκεφτόμουν ότι η κρίση που επικρατεί τώρα σε όλη τη χώρα, αφού κατέβασε το επίπεδο ζωής των υπόλοιπων ανθρώπων, μας έφερε πιο κοντά, δυστυχώς. Γιατί για εμάς, δεν υπάρχει κάποια αλλαγή.

 Οι δικοί μας νέοι, επί δεκαετίες, έτσι κι αλλιώς, έφευγαν στο εξωτερικό ή σε μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις, για να βρουν δουλειά. Πάντα είχαμε πρόβλημα ανεργίας και πρόσβασης στην εργασία», λέει στη «ΓΝΩΜΗ», ενώ αναφορικά με την απόφασή του να συμμετέχει στις εκλογές, σημειώνει: «Η απόφασή μου έχει να κάνει με το ότι μπήκε μπροστά ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει εμπειρία. Εμπιστεύομαι απόλυτα σαν άνθρωπο τον Απόστολο Φωτιάδη. Είναι προσιτός και ανθρώπινος, ξέρει να ακούει. Ως γνωστόν, όλοι οι πολιτικοί ξέρουν να μιλάνε, να λένε ωραία λόγια, αλλά είναι σημαντικό να ξέρει κανείς να ακούει ανθρώπινα τον άλλον. Πιστεύω ότι θα είναι ο πρώτος πολιτικός που θα ρίξει γέφυρες προς τη μειονότητα για να γίνει η ένταξή της στην κοινωνία, γιατί σήμερα είναι αποκομμένη. Οι νέοι δεν έχουν πρόσβαση στη δουλειά, το επίπεδο ζωής είναι πολύ χαμηλό. Οι άνθρωποι παρακαλούν, όταν βρέχει, να μην πλημμυρίσει το σπίτι τους, τα έργα υποδομής είναι ανύπαρκτα. Έχουμε ακούσει υποσχέσεις, τόσο και πριν από κάθε δημοτικές εκλογές, όσο και από εθνικές. Μεγάλα λόγια. Το θέμα είναι ότι και η ίδια η μειονότητα ποτέ δεν οργανώθηκε ώστε να ζητήσει κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πάντα μεμονωμένες φωνές έβγαιναν προς τα έξω».

Ούτε τα αυτονόητα…
Όπως λέει, ο ίδιος μεγάλωσε στην Αθήνα και θεωρεί τον εαυτό του ευλογημένο γι’ αυτό. «Αν είχα μεγαλώσει εδώ, ιδιαίτερα τις προηγούμενες δεκαετίες που τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, ίσως να μην κατάφερνα να σπουδάσω, να έχω αυτή την ευχέρεια του λόγου. Μεγαλώνω, όμως, εδώ, τα παιδιά μου. Βλέπω ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες που εγώ δεν τις είχα αντιμετωπίσει. Εγώ ποτέ μου δεν ένιωσα πολίτης β’ κατηγορίας. Αισθάνομαι ότι τα παιδιά σήμερα, εδώ, νιώθουν μειονεκτικά. Προτρέπω τους μαθητές μου να μη νιώθουν έτσι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν».
Ο ίδιος γνωρίζει ότι είναι η εξαίρεση στον κανόνα. «Με θλίβει το ότι εγώ, αλλά και κάποιοι ακόμη συμπολίτες μου, είμαστε η εξαίρεση. Ο σκοπός μου είναι η επόμενη γενιά να μην παίρνει συγχαρητήρια αν μιλά σωστά ελληνικά ή αν πηγαίνει σχολείο ακόμη, αλλά να θεωρείται αυτονόητο. Να μην παίρνει συγχαρητήρια μια κοπέλα που δεν παντρεύτηκε πολύ μικρή. Βεβαίως, δίπλα σε αυτά, να διατηρήσουμε τα έθιμα και τις παραδόσεις μας. Αυτά τα δύο να «παντρευτούν». Το  ιδανικό για μένα θα ήταν η διαφορετικότητα ενός μουσουλμάνου να θεωρείται πλεονέκτημα, για παράδειγμα, ξέρει μία επιπλέον γλώσσα, πιστεύει σε μία άλλη θρησκεία, κι έχει πιο ευρείς ορίζοντες. Αυτά θα μπορούσαν να είναι «όπλα» για έναν μουσουλμάνο, ούτως ώστε να αναδειχθεί σε χώρους εργασίας, για παράδειγμα».
Ο κ. Δαγλή Γιασάρ σημειώνει πως θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο, στην Ελλάδα και την Αλεξανδρούπολη του 2014, να μην πλημμυρίζει το σπίτι όταν βρέχει, υπάρχουν φώτα στη γειτονιά, ενώ εκφράζει κι ένα ακόμη παράπονο, αναφορικά με τη λειτουργία διπλοβάρδιας στο μειονοτικό σχολείο, το μοναδικό σχολείο σε όλο τον Έβρο που έχει απομείνει ακόμη σε αυτό το καθεστώς, αφού δεν έχει βρεθεί πρόσθετος χώρος για να καλύψει τις ανάγκες. «Ο Απόστολος Φωτιάδης είδε το πρόβλημα, το συμμερίστηκε και θα επιχειρήσει να δώσει λύση», σημειώνει ο ίδιος.
«Στο σχολείο είναι δύσκολα τα πράγματα», λέει, «έχει τύχει να παραπονεθώ σε μαθητή που δεν είχε διαβάσει το μάθημά του, να μου απαντήσει πως την προηγούμενη μέρα δεν είχε ρεύμα στο σπίτι του, επειδή είχε βρέξει πολύ και πλημμύρισε. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει γονιός που να τον ρωτήσεις αν θέλει να σπουδάσει το παιδί του και να απαντήσει αρνητικά. Το θέμα όμως είναι ότι πριν από τη μόρφωση, που βεβαίως είναι πολύ σημαντική, έρχεται η ίδια η επιβίωση. Όταν ένας γονιός είναι άνεργος, ίσως και πολύτεκνος, αμόρφωτος, κι αντιμετωπίζει προβλήματα έλλειψης βασικών αγαθών, είναι φυσιολογικό το κάθε παιδί στο σχολείο να μην μπορεί να ανταποκριθεί όπως θα έπρεπε».

Τι μπορεί να γίνει
Απευθυνόμενος σε κάθε χριστιανό συμπολίτη του, επισημαίνει: «Φανταστείτε ότι έχετε έναν πανάκριβο πίνακα στο σπίτι σας, ο οποίος έχει μια μουτζούρα, μια μικρή τελεία που λερώνει τον πανέμορφο πίνακά σας. Δεν θα νιώθατε άσχημα, δεν θα κάνατε ό,τι μπορείτε για να φύγει κι αυτή η μουτζούρα από τον πίνακα; Ακόμη κι αυτός που μας αντιπαθεί, ακόμη κι αυτός που μας μισεί, θα πρέπει να θέλει να βελτιωθεί η κατάσταση, γιατί η Άβαντος είναι κομμάτι της πόλης του, και γι’ αυτό θα πρέπει να θέλει να ομορφύνει».
Ο κ. Γιασάρ αναφέρει πως στην κατεύθυνση επίλυσης των προβλημάτων, θα πρέπει κατ’ αρχήν, υπεύθυνα, σοβαρά και από ειδικούς, να γίνει η διάγνωσή τους και ακολούθως να προωθηθούν οι ενδεδειγμένες λύσεις.
«Αρχικά, να δούμε πώς μπορεί να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο. Θα μπορούσαν όλα αυτά να είχαν λυθεί αν υπήρχε πολιτική βούληση τις προηγούμενες δεκαετίες. Κι αυτός είναι ο λόγος που αποφάσισα να πάρω μέρος στις εκλογές αυτές, καθώς θεωρώ ότι υπάρχει αυτή η πολιτική βούληση από τον Απόστολο Φωτιάδη. Τα πράγματα, σήμερα, σε σχέση με χθες, είναι καλύτερα, αλλά προχωρούν με ρυθμούς χελώνας. Η απόσταση που μας χώριζε ήταν πολύ μεγάλη τα προηγούμενα χρόνια, για να καλυφθεί γρήγορα. Πιστεύω ότι με την υποψηφιότητα του Απόστολου Φωτιάδη, με την εκλογή του αύριο ως δημάρχου Αλεξανδρούπολης, θα μπουν οι βάσεις, θα γίνουν πράγματα που θα βελτιώσουν τη ζωή μας άμεσα, αλλά θα μπουν και λιθαράκια για πράγματα που θα αποδώσουν μακροπρόθεσμα. Ως δημοτική αρχή θα λύσει τα προβλήματα που μπορεί, και για όσα χρειάζεται κρατική παρέμβαση, θα αποτελέσει τη γέφυρα με την πολιτεία», αναφέρει, ενώ μιλώντας για τη νυν δημοτική αρχή, σημειώνει: «Δεν βλέπω να έχει παραδώσει κάποιο έργο που να έχει αποδώσει έστω και ελάχιστα. Πιστεύω ότι δεν έχει ιδέα τι γίνεται στη συνοικία της Άβαντος. Δεν έχει ιδέα για τα προβλήματα της μειονότητας… Εύχομαι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση να βρει νικήτρια την Αλεξανδρούπολη».

Για τις ‘αγορασμένες ψήφους’
«Κατηγορούν κάποιοι συμπολίτες μας ότι οι μουσουλμάνοι της Άβαντος πουλάνε τις ψήφους του στις εκλογές, ότι ζητάνε ανταλλάγματα. Αυτό εν μέρει ισχύει. Ωστόσο, θέλω να πω πως το ταγκό χρειάζεται 2. Υπάρχει αυτός που ζητά κι αυτός που δίνει  και σ’ αυτή την εξίσωση, από τη μία, έχουμε τον αμόρφωτο άνεργο που ζει σε ένα άσχημο περιβάλλον κι έχει ανάγκη αυτά τα 100 ευρώ, κι από την άλλη έναν επιστήμονα που θέλει να κυβερνήσει τον τόπο. Πέρα από αυτό, νομίζω πως, κατά καιρούς, πολύς κόσμος έχει πουλήσει την ψήφο του, ίσως όχι για χρήματα, αλλά, για παράδειγμα, για κάποιον διορισμό».

Για τον ρατσισμό
Για τα χρόνια που έζησε στα Καμίνια, πριν επιστρέψει στην Αλεξανδρούπολη σε ηλικία 24 ετών, ο Δαγλή Γιασάρ μιλά με θέρμη. «Έζησα σε μία κοινωνία που σεβόταν τη διαφορετικότητά μου, με αποδέχθηκε και με αξιολόγησε ως άνθρωπο, ποιος είμαι και τι έχω να προσφέρω», ενώ για τον ρατσισμό, εκτιμά πως υπάρχει σε μεγάλο βαθμό, αλλά τονίζει πως είναι ταξικός και πως υπάρχει στο DNA του ανθρώπου και είναι θέμα παιδείας να τον αποβάλλει κανείς.
«Έχω βιώσει ρατσισμό και στα Καμίνια, αλλά πριν προλάβω να απαντήσω εγώ, είχα δίπλα μου μία ολόκληρη κοινωνία που απομόνωνε αυτόν που μου έδειχνε ρατσιστική συμπεριφορά. Είχα φίλους που με προστάτευαν, ίσως δέχθηκα επιθέσεις που δεν τις έμαθα ποτέ».
 Κική Ηπειρώτου
http://www.gnomionline.gr/