Το βράδυ βγήκαμε στο πέλαγος…Βαρύς ο καιρός…ούτε ένα αστέρι ούτε φεγγάρι ούτε ένα φως πουθενά…μια μαυρίλα όλος ο Ατλαντικός…μια μαυρίλα και στην ψυχή μου…Δεν ξέρω γιατί η νύχτα αγριεύει τόσο τον άνθρωπο…ίσως γιατί το σκοτάδι με κάνει ν΄ακούω αυτά που σκέφτομαι…Όμως μ αρέσει η νύχτα…ίσως γιατί σαν να φαίνονται για αύριο να είναι όλα πιθανά…Έβαλα το μπουκάλι το ουίσκι πάνω στον χάρτη…μια ουισκάρα θα χτυπήσω κι όλα θα λασσάρουν*(θα στρώσουν)…
Αρμενίσαμε τέσσερις πέντε ώρες…να πάμε κοντά στα Ελληνικά βαπόρια. Το “Αργώ”…το “Άντα” και το “Ευαγγελίστρια” το μεγάλο βαπόρι των Κυριαζήδων ήταν καλαρισμένα*(ψάρευαν) ανοιχτά απ το Ζοάλ…απ τις λίγες φορές που ψάρευαν τόσο κοντά στο Ντακάρ…Ο καπταν Γιάννης απ το “Αργώ” με πήρε χαμπάρι που αρμενίζω επάνω τους…Εβαλε μια φωνή στο VHF…
-Εεε..Βόρειε απ τα πέλαγααα…απ το “Αργώ” σε φωνάζω …καλησπέραααα…
-Καλησπέρα καπταν Γιάννη…σ άκουσα…αρμενίζω..
-Καλησπέρα..καλησπέρα…Το ξέρω..σε άκουσα που μιλούσες με τον καπταν Κλέων. Έλα να καλάρεις*(να ψαρέψεις) στην μπάντα μου και δεν θα φύγεις από κοντά μου μια βδομάδα..έτσι μούπε ο καπταν Κλέων…να σε βλέπωωω…
-Σ άκουσα...καπταν Γιάννη σ ευχαριστώ…σε μια ώρα θάμαι πίσω στην προπελιά σου…σ ευχαριστώ…
Τέτοιες κουβέντες ζέσταιναν την ψυχή μου…τέτοιες κουβέντες…
Θάταν τρεις το ξημέρωμα…καλάραμε στην δεξιά μπάντα του “Αργώ”..Μπροστά μας κάνα μίλι το “Άντα”…πίσω μας το “Ευαγγελίστρια” και τρία-τέσσερα σπανιόλικα…Το ένα το σπανιόλικο το “Santa Maria” το καπετάνευε ο καπταν Φώτης απ την Μάλαγα…ψυχούλα...άνθρωπος του Θεού…έπρεπε παπάς να ήταν όχι ψαροκαπετάνιος…Πάνω στην γέφυρα είχε εκατό εικονίσματα…θυμιατά…καντήλια που κουνιόταν απ το μπότζι… Αγίους, Χριστούς, Παναγίες…ακόμα και στο ταβάνι…Κάθε Κυριακή στο πέλαγος μας έκανε λειτουργία στο ραδιοτηλέφωνο κι ακούγαμε όλα τα βαπόρια…δυο ώρες ίσως και παραπάνω… Τραβούσαμε*(ψαρεύαμε) παρέα όλοι μαζί και είχαμε πορεία όστρια*(νότια)…Το πρωί κατά τις δέκα είχε ανέβει ο ήλιος ψηλά…έφερε έναν καιρό απ τον Γραίγο…αέρας μαζί με άμμο…Μια κάπνα η θάλασσα…όμως το “Suadu” το βαποράκι μου μουντάριζε στις θάλασσες…τραβούσαμε*(ψαρεύαμε) μαζί με τα βαπόρια…Η θάλασσα έσκαγε στην πλώρη κι έβγαινε απ την πρύμη… όμως ψαρεύαμε…γύρω μου φίλοι μου καπεταναίοι που άκουγα την ανάσα τους…Ο καπταν Φώτης έβαλε μια φωνή..
-Ε…Βόρειε..νάχεις το νου σου σε λίγο θα σαλπάρουμε…σε λίγο πέφτουμε στα άπατα..
-Ναι ναι καπταν Φώτη τόχω στο μυαλό μου…τόχω στις σημειώσεις μου…θα σαλπάρω*…(παίρνω το δίχτυ επάνω).
Δημήτρης Σιμσιρίκης
Ο Δ. Σιμσιρίκης είναι γνωστός έμπορος της Αλεξ/πολης, έκανε πολλά χρόνια στα ψαράδικα καράβια, είναι μεγάλος γνώστης της θάλασσας και έχει την ικανότητα να αποδίδει τις εμπειρίες του με έναν τρόπο ιδιαίτερα προσωπικό και γι΄αυτό μοναδικό. Είναι λάτρης της Σαμοθράκης και αισθάνομαι τυχερός που απολαμβάνω την φιλία του, να είναι γερός και να γράφει για να μη χαθούν όλα αυτά που έζησε και να μας τα μεταφέρει με τον τρόπο του!
Σπιτάλας Βασίλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου