ΨΑΡΑΔΕΣ ΓΕΡΟΚΑΠΤΑΝΕΟΙ

Τριάντα χρόνια οι δυο γερόλυκοι, είχαν τόσα να θυμηθούν. Ψαριές, πέλαγα, αβαρίες, μεθύσια, λιμάνια, πουτάνες. Νεαρά παλικαράκια, ήτανε ναύτες κάτω στην κουβέρτα. Φερμάρανε στα “μάσκουλα” (βίντσια) σύρματα και σχοινιά, πλέκανε γάσσες, παγώνανε ψάρια, πλένανε την κουβέρτα με το εππάριο. Τώρα πια, όλα αυτά τα χρόνια, ήτανε Καπετανέοι πάνω στη γέφυρα, ιδιοκτήτες με δικά τους βαπόρια, αλλά γέροι πια, και ίσως κουρασμένοι. Και στόν Ατλαντικό Αναστένεται ο Θεός.Το βράδυ της Λαμπρής αλλάζανε ευχές στα πέλαγα. Ανάβανε φωτοβολίδες, τις σκάζανε στον ουρανό, για να γιορτάσουν. Βάζανε φωτιά τον Ατλαντικό. Στιγμές αφόρητες, δύσκολες, πικρές. Βράδυ της Ανάστασης στη κάψα του ωκεανού. Αναμνήσεις, που δεν θέλω να θυμάμαι, και δεν θέλω να τις γράψω σ΄αυτό το χαρτί. -Χριστός Ανέστη Καπετάνιε. Χρονιά Πολλά. Σούφερα να φας. - Πέταξέ τα στους γλάρους, δεν θέλω τίποτα. Μη με κοιτάς. Άκουσες, πέταξέ τα. Τούρθε στο μυαλό το σπίτι του, το χωριό του, το βαρκάκι του,ο πέτρινος φούρνος στην αυλή του, που σκορπούσε μυρουδιές. -Μέρα είναι θα περάσει....σκέφθηκε..... Όλα αυτά, πέρασαν απ΄το μυαλό του σε μια “προπελιά”. (μια στροφή) Τα μάτια του βούρκωσαν. Βγήκε στον αέρα, για να στεγνώσουν. Ο Ράφατ, ο αράπης που ήτανε βάρδια στο τιμόνι, ντράπηκε, έκανε πως δεν τον είδε. Έκανε πως κοίταζε τον μπούσουλα.

Τάκης Σιμσιρίκης

* Ο Τ.Σιμσιρίκης είναι ένας γνωστός Αλεξανδρουπολίτης επιχειρηματίας.

Πολλοί γνωρίζουν ότι έφαγε μεγάλο μέρος της ζωής του στη θάλασσα, στα "ψαράδικα",  όμως λίγοι ότι έχει το "χάρισμα" να αποδίδει με τον γραπτό του λόγο, τις φωτογραφίες των αναμνήσεων και των εμπειριών του με μεγάλη ευαισθησία και με μοναδικό τρόπο.
Ιδιαίτερα για όσους έχουν ταξιδέψει ως ναυτικοί η ανάγνωση αυτών των κειμένων του έχουν εξαιρετική σημασία.

Στο blog μου με την συγκατάθεσή του, θα δημοσιεύω περιοδικά δικά του αυτοτελή κείμενα και σας προτρέπω να ταν διαβάζετε.
Σπιτάλας Β.