Ρεαλισμός

Καθώς η διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές πλησιάζει στο τέλος της, στη φάση δηλαδή κατά την οποία θα κριθεί η έκβασή της και κάθε πλευρά θα κάνει τον απολογισμό της, λογικό και αναμενόμενο είναι η ένταση να ανεβαίνει και το "παιχνίδι" να οξύνεται. Κάθε πλευρά θέλει να έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το ερώτημα είναι αν στο συγκεκριμένο παιχνίδι - αναμέτρηση μπορεί να υπάρξει αποτέλεσμα πέραν ενός "έντιμου συμβιβασμού", με ό,τι αυτό σημαίνει, όχι μόνο υπό την έννοια της δικαιοσύνης, αλλά και υπό το βάρος του συσχετισμού των δυνάμεων.
Θεωρητικά και πιθανολογικά, η "αποτυχία" στη διαπραγμάτευση, είτε γιατί θα το επιδιώξουν κάποιες δυνάμεις είτε ως "ατύχημα", δεν μπορεί να αποκλειστεί. Η "χρεοκοπία" είναι ένα ενδεχόμενο τόσο σοβαρό όσο πρέπει για να εξετάζεται "θεωρητικά" στο ΕuroWorking Group (κατά το Reuters) ή να λαμβάνεται πάντα υπ' όψιν σ' αυτές τις περιπτώσεις από όλα τα κράτη, σύμφωνα με την "εκμυστήρευση" του κ. Βενιζέλου. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες για έναν απλό λόγο: Το "ελληνικό πρόβλημα", αν δεν ήταν ευθύς εξαρχής ένα ευρωπαϊκό και διεθνές πρόβλημα, όπως εκτιμούσε ο ΣΥΡΙΖΑ και ισχυρίζεται μέχρι σήμερα η κυβέρνηση, έχει μετατραπεί πλέον σε τέτοιο. Από τη στιγμή που η διάρρηξη των σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και δανειστών, πρωτίστως της Ε.Ε., θεωρείται μείζον πρόβλημα για την παγκόσμια οικονομία, αλλά και την ισορροπία δυνάμεων, από τη Μέρκελ, τον Ολάντ, τον Ομπάμα και τον Πούτιν, η αποτυχία της διαπραγμάτευσης θα συνιστούσε αποτυχία του διεθνούς πολιτικού συστήματος. Ποτέ μη λες ποτέ, αλλά δεν είναι και πολύ πιθανό.
Το δεύτερο, θεωρητικά πάντα, σενάριο που εμφανίζεται πέραν του βασικού είναι μία από τις δύο πλευρές να επιδιώξει την πλήρη επικράτησή της έναντι της άλλης. Σ' αυτή την περίπτωση, για να υπάρξει "νικητής" και "ηττημένος", δεν αρκεί η βούληση του νικητή, χρειάζεται και η αποδοχή της ήττας από τον ηττημένο. Αν, για παράδειγμα, ο Σόιμπλε ή το ΔΝΤ επεδίωκαν να συνεχίσουν απαρέγκλιτα την προηγούμενη πολιτική των Μνημονίων που οδηγεί την ελληνική κοινωνία σε καταστροφή και ακυρώνει πλήρως το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και την εντολή του ελληνικού λαού, τότε, για να το πετύχει, θα έπρεπε να το δεχτεί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. Και πάλι κάτι τέτοιο δεν είναι πολύ ισχυρό, αφού σ' αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση θα μπορούσε να αρνηθεί τον ρόλο του ηττημένου και να μετατρέψει το πρόβλημα σε διεθνές.
Για προφανείς λόγους "ηττημένοι" δεν μπορεί να είναι ούτε οι δανειστές. Το μόνο, άρα, που χρειάζεται στο παρά πέντε της διαπραγμάτευσης είναι ρεαλισμός απ' όλες τις πλευρές.
avgi.gr