26 Σεπτεμβρίου 2015

Το “Σπύρος Κ ”, με το πλήρωμά του, αρμένιζε Όστρια (νότια). Στον πάτο της κόλασης. Λίγα μίλια ποιο κάτω, ήταν ο Ισημερινός.

    Ένας σκύλος (καρχαρίας σφυροκέφαλος), ίσως επτά μέτρα ψάρι, ακολουθούσε το Αλιευτικό τις τελευταίες πέντε μέρες. Το μαύρο φτερό στη ράχη του, άγριο, ύπουλο, περιπολούσε μια την πλώρη, μια τις μπάντες, μια τα απόνερα. Γυρόφερνε τον Κυριαζή, σα νάθελε να μιλήσει μαζί του . Σαν να τούλεγε, Έλα βγες στα ρέλια να σε δω, να μετρηθούμε….
    Φαινότανε σαν να τον εν...οχλούσε, που αυτό το βαπόρι, ψάρευε στα νερά του, τόσο καιρό. Όταν ο Καπτάν-Κυριαζής έβγαινε στα ρέλια της γέφυρας να πετάξει το τσιγάρο του, ερχότανε στη μπάντα του κι αρμένιζε μαζί του, στην σκιά του αλιευτικού. Κοιτάζονταν κατ’ ευθεία στα μάτια, και δυο, με το ίδιο μίσος. Οι μαύροι του φτυαρίζανε απ’ τα μπούνια, στη μούρη του, κανένα “θράψαλο” (κόκκινο καλαμάρι), μα αυτός δεν μουντάριζε. Μόνο κοίταζε το Καπετάνιο στα μάτια. Όταν έμπαινε μέσα στη γέφυρα, ο σκύλος χανότανε. Βούταγε στα άπατα.
    Την τρίτη μέρα ο Καπτάν-Κυριαζής άρχισε να μιλάει μαζί του.
    -Τι θέλεις ρε μαύρε σκύλε; Εμένα θέλεις; Μπας και μουρλαθώ και σαλτάρω στο γιαλό να κάνεις το κέφι σου; Δεν φεύγω. Εδώ θα καλέρνω (θα ψαρεύω) μέχρι να σε σκάσω. Στα νερά σου , στα λημέρια σου.
    Τον είχε πιάσει κι αυτόν η “λαμαρίνα “. Μίλαγε με το ψάρι.
    (Λαμαρίνα είναι η αρρώστια των ναυτικών που παθαίνουν μετά από πολύμηνη παραμονή πάνω στο βαπόρι,στα τροπικά πέλαγα.Παραισθήσεις, στομαχικές διαταραχές,ανορεξία, ίσως πυρετός).

Δεν υπάρχουν σχόλια: