Λαογραφία Σαμοθράκης - Νε να γιλάς ,νε να κλαις!

Νε να γιλάς, νε να κλαις! 

-Γιατί κλαις Μαργιώ; 
-Κλαίγου γιατί θμήθκα ντουν αδιρφό μ',σι πειάζ'; 
-Να ,άρρουστ' γείσι κι κλαις . 
-Ε, μωρ'παλαβώθκις; Γείμι άρρουστ' γιατί κλαίγου ντουν άθιιπου μ'; 
-Να πας σι κανέ γιατόο να σι 'ξιτάσ'. 
-Ταχιά-ταχιά αα πάγου, απάντιξι! 
Έ, μπι, σεις σια πία παγαίντι μόλις κλάψτι σι γιατόο; 
-Παγαίνουμ' για . 
-Κι σι τι γιατόο πάτι; 
-Σι νιυρουλόγου, ψυχίατρου, ό,τ' ένι 
-Δηλαδή να φουβάσι να κλάψεις, να μη σι πουν παθμένου, παλαβό; 
-Άκσι, η καλός δε γέντι γούλ' ντ'ώρα μσανάς. 
-Αα, στα καλά καθούμινα αα μας βγάλτι οι πιατκοί άρρουστ'. 
-Κάλα, αφού γείσι. 
-Τι λουγιώ γείμι ,θμήκθα ντουν άθιιπου μ' κι ανιβήκαν τα δάκυργια, τι να κάνου,να τα καταπιώ; 
-Να παίρνεις κανέ χάπ'! 
-Αα του δγιουλί σ' ισύ. Μ’ τι χάπ'μόν' να καχανίζου! Άλλου μάνα μ' κι τούτου, να μη μπουλείς να κλάψεις, να σι νουμίζ' παθμένου. 
-Ναι, ναι, έ χς κατάθλιψ'! 
-Ααα, α του πάου του φτινάδ', γι άκσι κατάθλιψ' ιμείς η Δινταατσγιανή η γιατρίνα ! 
-Μουρή Μαριώ, μη μι παραξηγείς, δε θέλου να κλαις! 
-Σαν ένι κι'γω, δε θέλου να κακανίιζ' ,κατάλαβις; 
Άιντι μι πίασι μι ντη κβέντα, τι έχς να πεις; 
-Να γείδις, έις πρόβλημα. 
-Έχου πρόβλημα; Μάλλουν ισύ γείσι κουτσουμπόλα! Κάλα σήμια η κόσμους δε κλαίει,τι πλάκα κάν' ; 
-Ε, σώπασι, γι, κλαίγι ως του χρόν'! 
-Δεν ένι έτσ' δεν αφήν' ντου κάθι γιένα να γιλάσ' κι να κλάψ', μι του πρώτου φάρμακα, δε ξέουμ'άλλου χόοβ', άλλα χρόνια δεν-κλαίγαν ! 
Γούλα χειργιάζντην κ'η γήλιους κ'η βουουχή. Δε βλέπς άμα βέεξ'κι βγει γήλιους τότι βγαίν' η κυρά Σουλέν' κι τέεχ' γούλ' να ντη δγιούν! 
-Καλά λες. 
-Αφού λέγου καλά γιατί μ'απαγουρεύσ' να κλάψου Αγγιλνιώ; 
Έδια του ζούμι, να σι παργούντιν σι γούλα! Ας παν' μπε να κάν' καμνιά δλεια! Κι αα σι πω κι τούτουνου να του λες σια πία απ' έεφ: του γέλιου σ' κι του δάκυργιου ντη γεια σ,' ντη κάν' κι ανθίζ', γέντι του πρόσουπου σ΄φιγγάρ' του μάγουλου σ' κριμίζ΄'. 
-Έδια του λατζάουσις; 
-Ναι για να θμάσι, ότι κάν' καλό κι τα δγιο, γι' άαυτου ντου μούστου δε ντου ταπών' καλά, γιατί πού αα πάει του βάασ’μου αα σπάσ' η ντραμιτζάνα. Έτσ' κι γι άθιιπους να κλάψ' όντι τόχ' ανάγκ 'άμα ντου κλείισ' του στόματ' αα σκάσ'! 

Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά