12 Μαΐου 2014

Σπάγκοι οι δολοφόνοι των νεαρών πελαργών στην ελληνική ύπαιθρο


Έκκληση για τη σωτηρία των πελαργών απευθύνουν επιστήμονες, ορνιθολογικές οργανώσεις και εθελοντές καθώς οι κίνδυνοι που απειλούν το είδος με περαιτέρω ελάττωση του πληθυσμού δεν έχουν τέλος. Ο πελαργός, το μοναδικό αυτό σύμβολο της άνοιξης που φέρνει πάντα μαζί του το μήνυμα της ελπίδας για μια καινούργια ζωή, απειλείται, όχι μόνο από την κλιματική αλλαγή, τα ηλεκτροφόρα καλώδια και τα χημικά, αλλά και από σπάγκους (πλαστικούς και μη) καθώς και από κομμάτια διαλυμένων σάκων  που χρησιμοποιούνται στις αγροτικές εργασίες. Τι ακριβώς συμβαίνει μ’ αυτή απειλή μας εξηγεί η κα Εύα Στέτς. Η ίδια, γνωρίζει το είδος και τη βιολογία του πελαργού καθώς εργάζεται χρόνια «υπέρ των πελαργών» κάνοντας δακτυλιώσεις και ενημερώνοντας την κοινή γνώμη, προκειμένου να υπάρξει μεγαλύτερη ευαισθησία από τους κατοίκους των περιοχών που τους υποδέχονται.
«Ο γονείς πελαργοί συγκεντρώνουν υλικό από την ύπαιθρο στην φωλιά τους όπου το διάστημα αυτό υπάρχουν τα νεογέννητα. Μαζί με το υλικό αυτό, στις φωλιές μεταφέρονται και σπάγκοι, οι οποίοι αποτελούν το μεγαλύτερο κίνδυνο. Τυλίγονται στα πόδια των μικρών πελαργών (οι οποίοι ακόμα δεν μπορούν να σταθούνε όρθιοι ούτε και να πετάξουν) και καθώς  κινούνται με την κοιλιά (μπουσουλάνε) μέσα στη φωλιά,  οι σπάγκοι τυλίγονται όλο και περισσότερο γύρω από τα μικρά. Το αποτέλεσμα είναι να νεκρώνονται τα πόδια των πουλιών και να χάνουν οποιαδήποτε ελπίδα για πέταγμα. Πριν δηλαδή βγούνε από τη φωλιά τους,  είναι καταδικασμένα σε θάνατο» τονίζει μιλώντας στη «Γνώμη» η κα Στέτς.
Τι προτείνει όμως η ίδια, για την αντιμετώπιση του προβλήματος;
«Μπορούμε να αποτρέψουμε τους θανάτους των πελαργών από σπάγκους» μας λέει και προσθέτει: «Πρώτα πρώτα δεν θα πρέπει να πετάμε οι ίδιοι σπάγκους και υπολείμματα από σάκους σε αγροτικές περιοχές όπου γνωρίζουμε πως υπάρχουν πελαργοί. Μπορούμε επίσης να μαζεύουμε αυτά τα υλικά όταν τα βλέπουμε έξω, και επίσης μπορούμε ν ακολουθήσουμε το παράδειγμα των χωρών, όπου μαθητές και δάσκαλοι μαζεύουν σπάγκους αυτή την εποχή από την ύπαιθρο, τα χωράφια και τους χωματόδρομους» τονίζει.
Στην ερώτησή μας για το πως η ίδια ήρθε αντιμέτωπη με το πρόβλημα μας απαντά: «πρόκειται για ένα πρόβλημα που γίνεται δύσκολα αντιληπτό από τους ανθρώπους καθώς όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στις φωλιές Το θέμα βέβαια, αυτό είναι γνωστό σε  όλους εμάς που ασχολούμαστε με τα πουλιά. Οι δακτυλιώσεις και αυτό που είδα από κοντά μου έδωσαν την αφορμή για να δημοσιοποιήσω το πρόβλημα και να ζητήσω να γίνουμε όλοι περισσότερο υπεύθυνοι με το θέμα. Είναι πράγματι λυπηρό και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να αγνοήσουμε αυτή την πραγματικότητα. Ο κόσμος πρέπει να μάθει για το πρόβλημα γιατί δεν το γνωρίζει. Έχουμε  υποχρέωση να βοηθήσουμε όλοι, ώστε να μοναδικά αυτά πουλιά να ζήσουν μαζί μας αρμονικά και να χαρούνε τη φύση και τη ζωή. Πρέπει να συζητήσουμε το θέμα με τα παιδιά μας, την οικογένεια τους φίλους μας. Δεν πετάμε σπάγκους και τους μαζεύουμε πάντα όταν τους βρίσκουμε στην ύπαιθρο. Μόνο έτσι θα επιτρέψουμε στα μικρά πελαργάκια να κάνουν και αυτά το ταξίδι της δικής τους ζωής» καταλήγει.

Ας ξαναγνωριστούμε με τους πελαργούς
Η λέξη πελαργός είναι σύνθετη από τις λέξεις «πελός» (που σημαίνει μαύρος) και «αργός» (πού σημαίνει λευκός) και ανταποκρίνεται τελείως στο ασπρόμαυρο χρώμα αυτού του πουλιού. Σύμφωνα με τη λαογραφία, όπως μας τη μεταφέρει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρία  ανέκαθεν ο άνθρωπος έδειχνε σεβασμό στους πελαργούς, που τους θεωρούσε ωφέλιμα πούλια επειδή τρέφονταν με έντομα, σαύρες, ποντίκια και προπαντός με φίδια. Οι χωρικοί τους συμπαθούσαν, γιατί ακολουθούσαν το αυλάκι που άνοιγε το άροτρο τους και έτρωγαν τα σκουλήκια και τις προνύμφες που κατέστρεφαν τις καλλιέργειες τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι είναι άνθρωποι μεταμορφωμένοι, και ο Πλούταρχος αναφέρει ότι στη Θεσσαλία όποιος σκότωνε πελαργό, τιμωρούταν με θάνατο. Αλλά και αργότερα, εξαιτίας των προλήψεων, που ήταν πολύ διαδεδομένες τόσο στις Χριστιανικές όσο και στις Ισλαμικές χώρες, ο πελαργός απολάμβανε παντού ιδιαίτερη προστασία

Ο πελαργός γνωρίζει τα μυστικά μας…
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά είναι ο σεβασμός και η αγάπη που τρέφουν για τους πελαργούς οι Τούρκοι, που τους λένε τα πουλιά του Μωάμεθ. Στην ανατολή πιστεύουν ότι το σπίτι που ο πελαργός διάλεξε για να χτίσει τη φωλιά του δεν κινδυνεύει από τη φωτιά, στην Ευρώπη ότι η εγκατάσταση ενός ζευγαριού πελαργών σε έναν τόπο προμηνύει καλή σοδειά για την περιοχή, στο Σουδάν ότι ο πελαργός που θα πληγωθεί με βέλος, όταν πεθάνει το παίρνει μαζί του στον ουρανό κι αν τύχει αυτός που του έριξε το βέλος να ξαναπεράσει κάποτε από το μέρος που τον πλήγωσε, τότε το βέλος πέφτει πάνω του και τον σκοτώνει.Στις δυτικές χώρες οι μεγάλοι, όταν πρόκειται να γεννηθεί κι άλλο παιδί στην οικογένεια, συνηθίζουν να λένε στα παιδιά ότι θα το φέρει ο πελαργός και σε κάθε παιδικό βιβλίο υπάρχει ένα τουλάχιστο λαϊκό και συνήθως άτεχνο στιχάκι που το αναφέρει.
Αλλού πάλι οι κακές γλώσσες λένε ότι εάν μπορούσε να μιλήσει ο πελαργός, θα αναστάτωνε όλο τον κόσμο. Γιατί από εκεί ψηλά που κάθεται, βλέπει και ακούει όλα όσα συμβαίνουν. Μα επειδή δεν μπορεί να μιλήσει, κάθε φορά που γίνεται κάτι σημαντικό γύρω του, κροταλίζει.
Ο πελαργός αναφέρεται, επίσης, συχνά σε παροιμίες και επειδή έρχεται πάντα στην ώρα του, οι ποιητές τον ύμνησαν σαν ένα από τους χαρακτηριστικούς αγγέλους της άνοιξης. Πολλές φορές ακόμη δάνεισε το όνομα του σε οικογένειες, φυτά, τοποθεσίες, δρόμους και εστιατόρια, την εικόνα του σε γραμματόσημα διαφόρων χωρών (Αλβανία, Ιαπωνία, Πολωνία. κτλ.), στόλισε σε πολλά μέρη  τους κήπους και τις στέγες των σπιτιών.
 Ιωάννα Παρασχάκη
http://www.gnomionline.gr/ 

Δεν υπάρχουν σχόλια: